Duitsland bevreesd voor Totilas-scenario

amsterdam – Het moet nog blijken of het klikt tussen dressuurruiter Matthias Rath en superpaard Totilas, maar in Duitsland tellen ze de gouden olympische medaille al, die de combinatie volgend jaar in Londen gaat halen. Medailles eigenlijk, meervoud, want met Rath/Totilas als kopcombinatie slepen de Duitsers natuurlijk ook het teamgoud binnen.

Als het Rath lukt Totilas voldoende onder controle te krijgen, is hij inderdaad de torenhoge favoriet voor olympisch goud en hebben de andere deelnemers – de door de verkoop van Totilas afgetroefde Hollanders incluis – het nakijken. Misschien geeft het eerste optreden van de combinatie, volgende maand op een hippische show in Vechta, een indicatie.

Anky van Grunsven becommentarieerde de Duitse aankoop van het Nederlandse paard: ’If you can’t beat them, buy them’, en daar zit veel in. Sterker, het zou weleens de hoofdoverweging geweest kunnen zijn van de Duitse hippische bond FN die, met Paul Schockemöhle als geldschietende pion, op plannen zint het verloren gegane terrein terug te winnen. Tegen (w)elke prijs? In ieder geval tien tot vijftien miljoen euro.

Volgens olympisch voorschrift moeten ruiter en paard uit hetzelfde land komen, waarbij voor het paard de nationaliteit van de stal of eigenaar geldt. Een paspoortwissel voor een paard is dan ook een fluitje van een cent: koopcontractje maken, tekenen en klaar is kees. Bij personen heeft dat meer voeten in de aarde. Edward Gal had graag op Totilas blijven rijden en daar zelfs wel Duitser voor willen worden, maar een paspoort heb je niet zomaar en je mag bovendien niet eerder voor een ander land zijn uitgekomen. Geschuif met paardennationaliteit is dus gemakkelijker.

In de aanloop naar de Spelen van 2012 zijn, zo valt te vrezen, meer dubieuze escapades te verwachten. De steenrijke Argentijn José Larocca ging de Duitsers voor door springpaard Okidoki te kopen: hij wilde ook wel eens als kanshebber aan de Spelen meedoen. Larocca had pech: Okidoki overleed al binnen een half jaar.

Over de aankoop van Totilas kunnen de naar medailles hunkerende Duitsers tevreden zijn, maar nu zitten ze zelf in een ’Totilas-scenario’. Het draait om het eventingpaard La Biosthetique Sam dat met Michael Jung in september wereldkampioen werd. De FN ziet de kansrijke combinatie graag op de Spelen uitkomen.

Er zijn echter (Britse) kapers op de kust. Een bod van twee miljoen zou al in oktober zijn gedaan. Om het dier in Duitsland te houden heeft de FN hoofdeigenaresse Sabine Kreuter 460.000 euro geboden. ’Bij blijvende geschiktheid’, en die clausule gaat Kreuter nou net te ver, want bij Sam is hartruis geconstateerd.

Kreuter is voor zestig procent eigenaresse. Vijf jaar geleden heeft zij Sam plus veertig procent bezittersrecht aan stal-Jung overgedragen omdat zij meende dat het dier daar tot betere prestaties zou komen. Dat is inmiddels wel bewezen, maar Kreuter is daar niet beter op geworden, vindt ze zelf. Van de 300.000 euro prijzengeld heeft ze slechts een beeldje en wat plaquettes gezien.

Ze heeft Sam in november zelfs ontvoerd wat veel ophef in de Duitse media gaf. Ten onrechte, meent Kreuter. „Er was niemand thuis bij Jung en ik ben de hoofdeigenaresse.” Ze wist met die argumenten de Duitse rechter echter niet te overtuigen.

Sam staat nu weer bij Jung op stal. Kreuter ligt nog steeds dwars en wil hem voor een goede prijs verkopen. Jung heeft niet genoeg geld om Kreuzer uit te kopen en de FN biedt te weinig. Er liggen Engelsen op de loer. Dat Sam ’Duits’ blijft, is dus ongewis.