Dekker verbaast vooral zichzelf op het zand

Erik Dekker verbaasde gisteren op het strand van Scheveningen vooral zichzelf met zijn overwinning in de Beach Classic voor mountainbikes. Voor de start was de Rabobankrenner behoorlijk nerveus geweest. Zenuwachtig had hij zijn velgen en versnellingen extra gecontroleerd. Hij was erop gebrand om zijn door blessureleed mislukte seizoen wat meer glans te geven.

In de eerste etappe van de afgelopen Tour de France liep hij een diepe vleeswond op die hem dwong af te stappen en in de Ronde van Denemarken kreeg hij last van een hamstringblessure. “Als ik van tevoren had geweten hoe slecht dit seizoen zou verlopen, was ik er niet eens aan begonnen”, aldus Dekker. Met zijn knappe overwinning in de Beach Classic en zijn goede prestatie in het afgelopen wereldkampioenschap tijdrijden lijkt hij het dieptepunt inmiddels te boven.

In het begin van de 45 kilometer lange Beach Classic moesten de renners op het loodzware parcours tegen de wind en de regen in fietsen. Regelmatig gingen de coureurs van de fiets omdat ze anders te ver in het zand of het water wegzakten.

De winnaar van vorig jaar, Jan Weevers, beheerste het eerste deel van de koers. Na ongeveer een half uur fietsen op het zompige en drassige zand reed de coureur uit Zelhem weg bij zijn medekoplopers Erik Dekker en Edwin Raats. Al vrij snel bouwde hij zjn voorsprong uit tot anderhalve minuut. Maar na het keerpunt in Noordwijk werd Weevers vlug ingelopen door de twee achtervolgers. Een combinatie van te weinig eten en lage temperaturen kwamen hem duur te staan.

“Ik kwam de man met de hamer tegen”, aldus Weevers. Tien kilometer voor het einde passeerden Raats en Dekker hem. In de slotkilometers bleek Raats geen bedreiging meer voor Dekker waardoor deze naar de overwinning kon rijden. Dekker, die regelmatig deelneemt aan veldritten, boekte zijn winst vooral op de terugweg toen de renners wind mee hadden. Op dat gedeelte deden de omstandigheden denken aan die van een gewone wegwedstrijd. Pure snelheid kwam daar meer van pas dan het sleur- en loopwerk waar de echte mountainbikers en veldrijders in gespecialiseerd zijn. Het bleek ideaal voor de specifieke tijdrijderskwaliteiten van Dekker.

Vreemd genoeg kwam nationaal kampioen Michael Boogerd, die ook een goede tijdrijder is, dit jaar minder goed uit de verf. Vorig jaar werd hij op hetzelfde parcours nog derde. Dit jaar zat er niet meer in dan een zestiende plaats. Andere wegrenners als Leon van Bon, Koos Moerenhout en Bart Voskamp speelden ook geen rol van betekenis. De Franse wereldkampioen mountainbike cross country, Christophe Dupouey, en de Nederlandse mountainbike-kampioen Patrick Tolhoek reden net als Boogerd aardig mee maar ook zij moesten in Dekker hun meerdere erkennen.

Overwinnaar Dekker deed er zondag ongeveer twee uur over. De mindere goden hadden er tweemaal zoveel tijd voor nodig of nog langer. Juichend maar soms ook gebroken arriveerden ze in Scheveningen. Iets over half vijf wordt er officieel melding gemaakt van de binnenkomst van de laatste renners. De twee mannen krijgen een eervolle vermelding van de speaker en worden geïnterviewd door een cameraploeg van RTL 5. Niet veel later blijkt dat er na hen nog verschillende andere renners binnenkomen. Op een verlaten boulevard rijden ze door de finish. RTL 5, de speaker, de tijdwaarnemers en het publiek zijn dan al vertrokken. Het enige wat rest om de verkleumde coureurs op te vangen zijn enkele ongeruste familieleden. Maar de renners zijn voldaan.

Velen van hen waren eind oktober teleurgesteld toen de vierde editie van de Beach Classic werd afgelast wegens de weersomstandigheden. Storm had ervoor gezorgd dat er nauwelijks strand over was om op te rijden. Elke editie van de strandrace speelt het weer een belangrijke rol. Vorig jaar werden er mensen met onderkoelingsverschijnselen van het parcours gehaald. Dit jaar waren er storm en regen.