’De subsidie is niet kostendekkend, hoor’
Staatssecretaris Henk Bleker van economische zaken, landbouw en innovatie is woest. Omdat de indruk is ontstaan dat hij heeft geprofiteerd van natuursubsidies, die hij nu zou willen afschaffen. „Dat is gewoon niet waar. Dit kabinet bezuinigt op natuur en wij zijn tegen het onteigenen van landbouwgrond voor natuur. Maar als boeren vrijwillig hun land een andere bestemming geven, juich ik dat toe.”
Bijna tien hectare van zijn landbouwgrond in Oost-Groningen heeft Bleker omgezet in eikenbos, ovaalvormige akkers met haver en bloemrijk weiland waar een paar van zijn pony’s lopen. „We hebben ook een meidoornhaag aangelegd van 400 meter, zodat de omheining voor de pony’s na verloop van tijd wegkan”, vertelt hij passievol. „Ik hoop dat de patrijs er terugkeert.”
Voor de waardedaling van de grond krijgt de familie Bleker bijna 144.000 euro vergoeding en voor de inrichting is er ruim 30.000 euro beschikbaar. „Dat is echt niet kostendekkend hoor”, zegt de staatssecretaris dan weer strijdvol.
„Ik had mijn land ook voor meer geld kunnen verkopen aan het Rijk.” Als hij zou wachten op een gedwongen verkoop, aangezien zijn land door de provincie is aangewezen als toekomstig natuurgebied, zou Bleker waarschijnlijk zelfs twee keer zoveel krijgen.
Bleker zegt altijd openhartig te zijn geweest over zijn particuliere natuurbeheer. „Nog sterker, ik ben er trots op. Waarom wordt er geïnsinueerd dat ik dat wil verzwijgen?” Hij beweert dat hij in interviews met schrijvende media vaak uit zichzelf heeft verteld dat hij agrarische grond heeft laten omzetten in natuur. „Als dat deel de krant niet haalde vond ik dat jammer, want het is zo mooi geworden. Iedereen mag komen kijken bij mij in Vlagtwedde.”
In november vroeg SP-Kamerlid Van Gerven echter hoeveel grond de staatssecretaris in beheer heeft en hoeveel subsidie hij daarvoor krijgt. De staatssecretaris zegde toe om dat snel schriftelijk te laten weten. „Ik weet het antwoord natuurlijk wel, maar ik wist niet in hoeverre een bewindspersoon daarin openheid moet geven.” De antwoorden kwamen niet, maar volgens Bleker is daarbij absoluut geen opzet in het spel. „Het is gewoon tussen wal en schip gevallen. Zoiets gebeurt wel eens.” Bleker zou anno 2011 misschien een andere keuze hebben gemaakt voor zijn perceel, zegt hij. „Met de kennis van het voedselprobleem, wetende dat landbouwgrond nu heel waardevol is, zou ik het misschien als landbouwgrond hebben gehouden. Dat is een moeilijke afweging. Eigenlijk ben ik het vleesgeworden dilemma van de strijd tussen landbouw en natuur.”
