De Spelen, voer voor feministen

Van de boerkini's van de Egyptische beach- volleybalsters tot de gezichtsbeharing van een Thaise gewichthefster, de Olympische Spelen zijn een feest voor seksisten. Want terwijl ik nog niemand heb gehoord over de wenkbrauwen van Phelps of de short van Bolt, biedt de seksistische blik op het vrouwelijk lichaam en de eventuele bedekking ervan weer volop voer voor feministen. En dat gaat veel, veel verder dan een handjevol voorspelbare vieze mannen op Twitter. Zo presteerde de Volkskrant het om deze tenenkrommende kop te plaatsen boven een recensie van een boek over Dafne Schippers: 'Het buurmeisje met de gouden sprinterskont'.

Maar niet alleen billen en boerkini's waren deze week een dankbaar gespreksonderwerp. Ook 'de man van' stond volop in de aandacht. Een Amerikaanse sportcommentator schreef het succes van de Hongaarse zwemsensatie Katinka Hosszu zelfs geheel toe aan haar coach en echtgenoot, terwijl de Chicago Tribune trots meldde dat de vrouw van Chicago Bears-speler Unrein een bronzen medaille had gewonnen met kleiduiven schieten.

En dan heb ik het nog niet eens over het absolute dieptepunt: de seksuele agressie van maar liefst twee (!) boksers tegen schoonmaaksters in het olympisch dorp, waar veel minder ophef over was dan zou moeten.

Toch waren er ook lichtpuntjes, zoals de verdubbeling van het aantal vrouwelijke olympiërs uit Saudi-Arabië sinds de laatste Spelen: van twee naar vier. Goed nieuws, zou je denken.

Evengoed valt er voor vrouwen in het oliekoninkrijk nog veel te winnen, ook op sportief terrein, zo blijkt uit een onderzoek dat de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch afgelopen week presenteerde. Georganiseerd sporten in competitieverband is daar verboden voor vrouwen. De nationale sportbonden zijn er alleen voor mannen, net als het nationaal Olympisch Comité. Zelfs als toeschouwers zijn vrouwen niet welkom in stadions, zwembaden of sporthallen. En al lijkt er sprake van een voorzichtige stijging, de meeste scholen bieden nog steeds geen gymlessen voor meisjes, en opleidingen voor vrouwelijke gymleraren zijn er evenmin. Bij gebrek aan een professionele sportieve infrastructuur hebben de vier Saudische olympische deelneemsters zich dan ook noodgedwongen in het buitenland moeten voorbereiden op de Spelen. Niet echt wat je noemt een eerlijke strijd dus, in vergelijking met landen als het onze, waar vrouwen al jarenlang volop mee-draaien in trainingsprogramma's van nationale bonden. De Saudische dames doen, kortom, mee voor spek en bonen.

Vrouwen waren weliswaar niet welkom bij de oorspronkelijke Olympische Spelen van de oude Grieken, maar tegenwoordig heeft het Internatiaal Olympisch Comité gendergelijkheid officieel hoog in het vaandel. En terecht, want discriminatie van welke soort dan ook past natuurlijk niet bij de olympische gedachte. Toch zouden de old boys (en een handjevol girls) van het IOC veel meer moeten doen dan alleen maar zeggen dat mannen en vrouwen gelijke rechten verdienen.

Zo zou het ze sieren als ze Saudi-Arabië zouden helpen bij het opzetten van een professionele infrastructuur voor vrouwensport, en zouden dreigen met sancties als daaraan niet wordt meegewerkt. Maar ook zou het IOC een veel krachtiger geluid moeten laten horen tegen al die uitingen van seksisme die deze Spelen weer de revue passeren. Want sport gaat niet over billen, boerkini's of 'de man van'. Sport gaat over presteren. En laten vrouwen dat nou juist prima doen deze sportzomer.

undefined