De sokkenkop van dino

Een dikke vilstift als been, een paar ouwe sokken als dinokop, een Post-It als vloerkleed. De Duitse illustrator Christoph Niemann laat je genieten van de objecten, van hun functieverandering en van zijn gein. In Die Zeit, de Duitse weekkrant, licht Niemann toe wat hem voor ogen staat: je met andere ogen laten kijken.

Niemann (45) werkte lang in de VS, waar zijn bedrieglijk simpele beelden in The New Yorker en Wired verschenen. Inmiddels woont hij weer in Berlijn. De vertwijfeling over zijn werk is gebleven.

Hij vertelt in Die Zeit hoe hij zichzelf wantrouwt - Niemann vindt zijn eigen werk zelden grappig en verwijt zichzelf steevast geschmier. "Ik ben nooit goed genoeg, ook technisch niet." Niemann lijdt aanhoudend onder de angst dat zijn kunst niks voorstelt, geen Kunst is, en hij dus binnenkort op de keien belandt. Zijn derde manco: als iedereen zijn werk bewondert (en hij doet het ook in de VS uitstekend), dan ligt altijd het gevaar op de loer van ideeënleegte, zijn laatste kruit verschoten. Niemanns uitweg kunnen we alleen maar toejuichen: dagelijks duizend dingen proberen, een probaat middel tegen stilvallen.

undefined