De naïeve schoolmeester hield The Beatles in het gareel
De muziekgeschiedenis kent vele 'vijfde Beatles' die de fab four aanvulden. Je zou hun in 1967 overleden manager Brian Epstein zo kunnen noemen, oorspronkelijke bassist Stuart Sutcliffe, of invaldrummer Jimmie Nicol. Maar, zo reageerde Sir Paul McCartney gisteren op het overlijden van hun producer: George Martin verdiende de eretitel het meest.
Hij was het die als studiohoofd van Parlophone wel wat zag in een door Decca afgewezen bandje. De demo klonk niet best, maar Martin was gecharmeerd van de samenzang tussen John Lennon en Paul McCartney. Hij gaf The Beatles in 1962 hun eerste platencontract, en zou hun geluid mede vormgeven als producer van zowat alle Beatles-nummers. Daarmee werd hij één van de meest invloedrijke producers in de westerse popmuziek.
Want zonder Martin hadden The Beatles beslist anders geklonken. Martin was een technisch begaafd studioproducer, maar ook klassiek geschoold als pianist en hoboïst. Hij arrangeerde veel voor Lennon en McCartney. Die trompetsolo in 'Penny Lane'? Geannoteerd door Martin. Het psychedelische randje van 'I Am the Walrus'? Zijn idee. Dingen achterstevoren opnemen? Zijn vondst. En hij schreef de beroemde strijkpartij bij McCartney's 'Yesterday'.
Dat vond McCartney aanvankelijk niet zo'n goed idee, schreef hij gisteren in een reactie waarbij hij Martin een tweede vader noemde. "Ik zei, 'o nee George, we zijn een rock 'n roll-band'. Maar met de zachte hand van een geweldig producer overtuigde hij me dit toch te proberen." Het bleek te werken.
Martin was grensverleggend in een tijdperk van viersporenopnames en taperecorders. Fameus is hoe hij twee verschillende versies van 'Strawberry Fields Forever' op elkaar liet aansluiten. John Lennon kon niet kiezen, en sommeerde Martin het maar te regelen - ook al hadden de twee versies een verschillend tempo en toonsoort. Martin wist er met het betere knip- en plakwerk de psychedelische blauwdruk van te maken zoals we die kennen.
Er was een duidelijk cultuurverschil tussen de oudere welbespraakte gentleman uit Londen en het viertal uit de working class van Liverpool, hoewel Martin als timmermanszoon van eenvoudige komaf was. Hij had het imago van een naïeve schoolmeester, die de kwajongens in het gareel moest houden.
Illustratief is de anekdote hoe John Lennon tijdens de Sgt. Pepper-sessies aan de LSD zat. Martin merkte dat Lennon wat afwezig was, en stuurde hem voor wat frisse lucht het dak op. Niet heel slim om te doen met iemand die zweeft op de hallucinerende drug - maar Martin had in zijn onschuld nooit kunnen bedenken dat het viertal al met zulk sterk spul bezig was, schreef hij later.
Nadat The Beatles in 1970 uiteen gingen had Martin succes met andere artiesten. Hij werkte met Céline Dion, Sting, Shirley Bassey. Met Elton John maakte hij 'Candle in the Wind', na Bing Crosby's 'White Christmas' de best verkochte single ooit.
Martin had dertig Britse nummer-1 hits, verspreid over vier verschillende decennia. In 1996 werd Martin tot ridder geslagen, in 2006 werkte hij nog met zijn zoon Giles Martin aan Beatles-remixalbum 'Love'. George Martin overleed dinsdagavond in zijn slaap, en is 90 jaar geworden.
undefined
