'De mensen zijn erg hartelijk en eerlijk'

"Niet doen!" schreeuwt Limar (5) naar haar zusje Maha (6). "Een-twee-drie-vier-vijf-zes-zeven-acht-negen-tien!", roept de ander triomfantelijk. Ze racen rond de achtertuin op een roze en rode fiets.

Een roze fiets, daar droomde Maha al van toen ze nog in Jordanië was. Het was haar enige associatie met Nederland toen de Syrische familie in juli vertrok om zich in Nederland te vestigen.

Het was een zachte landing; hun hele huis, twee verdiepingen in een rijtjeshuis, stond vol nieuwe meubels. "Eetkamer, tafel, banken, koffietafel. Er stond zelfs eten in de ijskast!", glundert Heba (25). Toch kochten ze ook persoonlijke dingen. Een plaat met de tekst 'Life is wonderful' siert de muur.

Mohammed is positief verrast door de Nederlanders. "We zijn toch anders, we zijn moslims, ik dacht dat mensen daarom anders met ons om zouden gaan. Maar ze zijn juist enorm hartelijk en eerlijk." Met Nederlandse buren en hulpverleners communiceren ze via Google Translate.

Buren hebben de kinderen kleren cadeau gedaan, de twee fietsen, een driewieler voor zoon Azzaldin, poppen, een barbie in een roze badpak. De drie kinderen mochten slechts één knuffel meenemen tijdens de reis.

De dochters begonnen in september in de kleuterklas, in een nieuw gebouw om de hoek met een speeltuin op het plein. Heba en Mohammed zullen vanaf november Nederlandse les gaan volgen in Goes. De taal gaat hun minder makkelijk af dan hun dochters. "Nederlands is moeilijk, daar maak ik me zorgen om. Maar ik moet het leren, want zonder taal vind ik geen baan," zegt Mohammed.

De afgelopen maanden heeft Mohammed niet veel kunnen doen. Hij heeft problemen overgehouden aan zijn tijd in de Syrische gevangenis, waar hij tien dagen vastzat nadat hij was gearresteerd op weg naar de Jordaanse grens en gemarteld werd. Nu gaat het beter, hij is rustiger, en is wat aangekomen.

Naar het nieuws over Syrië kijkt hij even niet meer. Hij wil genieten van de rust. "Het leven is makkelijker nu. Ik hoef me geen zorgen te maken over het betalen van mijn huur en een school voor mijn kinderen." De gemeente zorgt daar nu voor.

Heba heeft ook rust gevonden in haar nieuwe huis, ze rent naar de keuken om een Syrische gehaktschotel te maken. Het was wel wennen, Nederlandse ingrediënten. "En Nederlanders kopen zo weinig!"

Mensen die drie tomaten kopen bij de Spar in het dorp, daar begrijpt ze weinig van. Het liefste doet ze inkopen op de markt, in Goes, want daar koop je groenten gewoon per kilo, net als in Syrië. Voor een halal slager moeten ze naar Bergen op Zoom, waar de buurvrouw hen soms naar toe rijdt in haar auto.

Daar haalden ze hun vlees voor het Offerfeest, dat ze zouden vieren met andere Syriërs die ook in Zeeland terecht zijn gekomen. In Yerseke, Borsele en Goes zitten families. "Maar ons huis is het mooiste, het nieuwste!", zegt Heba.

Van het Offerfeest kan ze niet vrolijk worden. "Dat is geen feest voor ons, zonder familie. Mijn familie zit nog in Jordanië."

Opeens verdwijnt de warme glimlach van haar gezicht.

undefined