De lat ligt hoog voor de nieuwe Ronaldo’s

Woensdag speelde het talent van Benfica in de halve finale van de Nations League ­tegen Zwitserland in Porto. Hij speelde voor het eerst zij aan zij met zijn grote idool Cristiano Ronaldo. Trainen met Ronaldo deed Felix al naar adem happen. “Zó dicht bij hem zijn, is al bijzonder”, zei hij voor de wedstrijd. Na de training belde hij meteen zijn vrienden om te zeggen dat het op PlayStation leek. “Er kwam een droom uit. Ik weet niet eens meer wat hij precies heeft gezegd. Het was heel spe­ciaal.”

Voetballen kan Felix, dat heeft iedereen al gezien, inclusief de grote clubs die hem graag willen kopen. Maar de nieuwe Ronaldo worden is zo makkelijk nog niet. De vergelijking met de groten der aarde brengt druk met zich mee. Te veel druk, in sommige gevallen. Grigor Dimitrov kan erover meepraten. De Bulgaarse tennisser werd in het begin van zijn loopbaan de nieuwe Roger Federer genoemd, omdat hij eenzelfde soort tennis speelt. Dimitrov kreeg zelfs de bijnaam Baby Fed en baalde daar als een stekker van. Hij wilde de eerste Dimitrov worden, niet de tweede Federer. Er werd met een vergrootglas ­gekeken naar de prestaties van de Bulgaar, en veel beter ging hij er niet van spelen.

Op de grandslamtoernooien lukte het hem niet om door te dringen tot een finale, al was dat zeker niet altijd zijn eigen schuld. De oude generatie hield het tennis nog in de greep, en dat is nu nog steeds zo. Nu hoort Dimitrov bij een generatie tennissers die ­vooral in de schaduw van Federer, Nadal en Djokovic heeft geopereerd.

Buitencategorie

Alexander Zverev snapt hoe ­Dimitrov en voetballer Felix zich voelen. De jonge Duitser maakt nu mee wat Dimitrov in het begin van zijn carrière meemaakte. Richard ­Krajicek noemde Zverev een talent ‘van de buitencategorie’. Het supertalent dat voor de opvolging van de Grote Drie moet zorgen, staat al een tijd in de mondiale toptien. Maar net als bij Dimitrov wil het op de Grand Slams nog niet lukken. Zverev kwam tot nu toe nooit verder dan de kwartfinale en is blij dat het de laatste maanden vooral over een ander jong talent ging. Op Roland Garros ging er veel aandacht uit naar de Griek Stefanos Tsitsipas, die pas 20 jaar is en in januari op de Australian Open stuntte met een plek in de halve finale.

Maar goed zijn op jonge leeftijd is dus geen garantie voor de toekomst, dat weet ook zwemster Marrit Steenbergen. Zij zwom op vijftienjarige leeftijd de jeugd­records van Ranomi Kromowidjojo aan gort en won op de Europese Spelen in Bakoe in 2015 goud op de 100 vrij. De tijd van haar gouden race in Azerbeidzjan, 53.97, was toen de elfde tijd van de wereld. Ter vergelijking: Inge de Bruijn won in Sydney 2000 olympisch goud met 53.83.

Het zwemtalent had haar visitekaartje afgegeven, met het idee dat haar tijden alleen nog maar konden verbeteren. Maar dat gebeurde niet. De race uit 2015 is nog steeds haar snelste 100 vrij ooit gezwommen. Steenbergen worstelde met een hardnekkige schouderblessure en vond het moeilijk om haar vwo-examen te combineren met topzwemmen. Haar overstap naar het nationaal trainingscentrum in Eindhoven werd een jaar uitgesteld. Ze is nog steeds niet waar ze in 2015 was, maar het gaat de goede kant op. Hoewel ze nog geen nieuwe Kromowidjojo is, timmert ze aan de weg terug naar de top. Ze maakte in Rio 2016 haar olympische debuut en wil zich nu voor de Spelen van Tokio in 2020 plaatsen.

Voetballer Felix hoopt dat hij in de voetsporen kan treden van zijn grote voorbeeld. In het nationale elftal van Portugal kan hij de kunst alvast afkijken.

Jonge supertalenten die het moeten maken

1.João Felix
2.Alexander Zverev
3.Marrit Steenbergen

In de rubriek Vak T beschouwen sportredacteuren Fred Buddenberg, Kick Hommes en Eline van Suchtelen het sportnieuws uit de losse pols.