De laatste hoop van Bruno Mégret
Op de affiches voor de gemeenteraadsverkiezingen in Vitrolles is het Catherine voor en Catherine na. Votons Catherine. Restons ensembles à Vitrolles. ,,Laten we Catherine stemmen. Laten we bijeen blijven in Vitrolles'', noteerde Le Monde deze week in het Zuid-Franse stadje. Geen woord over de partij van lijsttrekster Catherine, de extreem-rechtse Mouvement National Républicain (MNR). Geen woord ook over haar man, Bruno Mégret -ooit de tweede man van het Front National (FN) van Jean-Marie Le Pen- die nochtans alom aanwezig blijkt. Er staat voor hem ook iets op het spel: hij kan zijn laatste bastion verliezen.
Bruno wijkt niet van de zijde van zijn Catherine. Hij souffleert bij lastige vragen van journalisten. Hij trekt haar weg bij een Algerijnse marktkoopman, die zich oprecht verbaast: ,,Ik snap het niet. Ik stem op u, en de gemeentepolitie houdt niet op me te controleren.'' En hij sist 'smeerlap' tegen de lokale FN-lijsttrekker.
Vitrolles gaat naar de stembus omdat de Franse Raad van State de verkiezingen in Vitrolles van maart 2001 ongeldig heeft verklaard. Catherine werd herkozen als burgemeester, maar de campagne was te smerig geweest. De MNR had de kandidaat van gewoon rechts beschuldigd van seksueel misbruik van een zwakzinnige.
Vier jaar eerder was Catherine voor het eerst aangetreden als eerste burger. Dat was een moment van glorie voor extreem-rechts in Frankrijk en voor het echtpaar Mégret. Een jaar later spatte de beweging uit elkaar. Bruno Mégret begon voor zichzelf, omdat hij Le Pen te extreem vond. Maar waar le Pen bij de presidentsverkiezingen in april van dit jaar zelfs de socialistische premier Lionel Jospin uit de tweede ronde wist te houden, scoorde Mégret een schamele twee procent. Bij de parlementsverkiezingen verging het Mégret nog slechter. Daarna werd hij in verlegenheid gebracht door de mislukte aanslag op president Chirac, op Quatorze Juillet, de Franse nationale feestdag. De dader bleek MNR-kandidaat te zijn geweest. De afgelopen maanden zag Mégret zijn partij leeglopen. ,,Mégret is nog niet helemaal dood, maar hij krijgt al palliatieve zorg'', constateerde het dagblad Libération.
Of heeft deze spreekbuis van links net te vroeg gejuicht? De grote Franse partijen zijn er ondanks de schok die Le Pen bij de presidentsverkiezingen veroorzaakte, niet in geslaagd extreem-rechts in Vitrolles gezamenlijk tegemoet te treden. Sterker: de twee politieke vleugels zijn allebei verdeeld.
Catherine versloeg vorig jaar de socialist Dominique Tichadou, toen dé kandidaat van links, met 207 stemmen verschil. Tichadou doet opnieuw mee omdat, naar hij zelf zegt, híj het beroep tegen die uitslag betaalde. Maar als dissident, want socialisten, groenen en communisten hebben een ander naar voren geschoven, omdat Tichadou vorige keer faalde. Ook op de rechterflank is er ruzie. Bruno Mégret heeft nog hoop.
