De klimaatneutrale mierenzuurbus komt eraan

Het klinkt veelbelovend, een voertuig dat rijdt op mierenzuur. Het is immers een klimaatneutrale energiedrager, geschikt voor zware voertuigen en energieopslag. Klein detail: de bus in kwestie rijdt nog niet.

Maar dat is slechts een formaliteit, zegt teamlid Lucas van Cappellen: “Het is ons gelukt om een stabiele katalysator te maken die mierenzuur omzet in waterstofgas.” Het proces om van waterstofgas vervolgens elektriciteit te maken, is al langer mogelijk. Kijk bijvoorbeeld naar waterstofauto’s. “Dat spelen we in de komende maanden klaar.“

De studenten hebben al wel een klein op afstand bestuurbaar autootje dat rijdt op mierenzuur. Dat is ook de reden dat de groep nu al de bus presenteert, die beschikbaar is gesteld door het industriële familiebedrijf VDL. Het moeilijkste gedeelte is achter de rug.

De stadsbus staat in een loods in Eindhoven. Erachter hangt een hoge, korte aanhangwagen op twee wielen. Daarin staat de mierenzuurmotor. Het is een ingewikkeld uitziende wirwar van reservoirs en apparaten, met elkaar verbonden via draden en buizen.

Van Cappellen wijst naar de aanhangwagen. Eerst naar linksonder: “In die tank kan 300 liter mierenzuur.” Zijn vinger gaat naar rechtsboven. “In de reformer zit een katalysator. Daarmee maken we waterstofgas. Dat is ons gouden ei.” Dan naar linksboven: “Die brandstofcel daar gaat uiteindelijk elektriciteit opleveren.”

Oké, van mierenzuur naar waterstofgas en dan naar elektriciteit dus. Maar wat is mierenzuur eigenlijk? Het is een vloeibare stof die bestaat uit koolstofdioxide (CO2) en water. Mieren en brandnetels gebruiken het zuur om zich te verdedigen. De studenten laten het nu compleet klimaatneutraal vervaardigen.

“Voor het maken van ons mierenzuur gebruiken we CO2 uit biomassa”, zegt Van Cappellen.

Als dat mierenzuur vervolgens in een auto via waterstofgas wordt omgezet tot elektriciteit, komt de gebruikte CO2 weer vrij. Er gaat dus precies evenveel CO2 in de mierenzuurmotor als er weer uitkomt. Tijdens het proces komen verder geen schadelijke stoffen vrij. Geen stikstof, roet of zwavel.

Toch is het vreemd. De groep zou net zo goed een elektrische bus met accu’s kunnen maken, of een die rijdt op waterstof. Nu voegen ze een extra element toe. Dat extra element levert energieverlies op.

Voordelen

Maar mierenzuur heeft volgens Van Cappellen een aantal voordelen. Zo hoeft het goedje niet onder hoge druk te worden opgeslagen, zoals bij waterstof het geval is. Mierenzuur is ook een stuk stabieler dan waterstof.

Bestaande benzinepompen kunnen goedkoop omgebouwd worden tot mierenzuurstations. Zo’n ombouw kost volgens de studenten ongeveer 35.000 euro. Een waterstofstation kost al gauw meer dan een miljoen.

Voor een litertje mierenzuur zou de automobilist nu 60 eurocent betalen. Een stuk minder dan voor benzine. Als het spul eenmaal op grote schaal geproduceerd wordt, gaat die prijs naar 30 cent, bezweert Van Cappellen.

Een normale auto haalt één op vijf met mierenzuur in de tank. Een personenauto laten rijden op het spul is daarom geen optie. Daarvoor is het te weinig efficiënt. Maar voor grote voertuigen als bussen en vrachtwagens is het geschikt, stellen de studenten.

“Een vrachtwagen op accu’s laten rijden, kan bijna niet” zegt Van Cappellen. “Dan moeten er enorm veel accu’s in. Dat gaat ten koste van laadruimte.” Bovendien zou zo’n vrachtwagen tijdens een trip naar bijvoorbeeld Zuid-Frankrijk meermaals lang stil moeten staan om te laden. De tank volgooien met mierenzuur is zo gepiept.

De elektrische stadsbussen die nu door Eindhoven toeren, houden het ongeveer 80 kilometer vol op een lading. Met een extra mierenzuuraanhanger van 300 liter zou dat 280 kilometer zijn.

Maar er is meer. Als het stabiele mierenzuur echt klimaatneutraal en op grote schaal geproduceerd kan worden, is het ideaal voor energieopslag van energie opgewekt door wind en zon. En daar zit misschien wel het grootste potentieel, denkt de groep studenten.