De geest van meneer Frits

Toen een jaar of acht geleden twee van de vier kookpitten begonnen uit te vallen, zochten we naar reparatie of vervanging.

Vaker schreef ik hier over de furie van het verdwijnen, van het weggooien van spullen die best nog gerepareerd hadden kunnen worden als niet de reparatie duurder uitviel dan de vernieuwing. Mij overvalt nog een wee gevoel als ik sokken weggooi met een gat erin; de stopcultuur is nog voor hij genderneutraal kon worden zo goed als verdwenen.

Bij de kookpitten hadden we destijds geluk. Na een misprijzende elektricien die op een compleet nieuwe plaat aandrong vonden we via Marktplaats een spencer dragende man op leeftijd met een schuurtje vol gebruikte kookpitten die voor vervanging kon zorgen. En 'meneer Frits' had er geen bezwaar tegen om in de avonduren vanuit IJmuiden naar Utrecht te komen rijden en tegen een gering bedrag en zonder voorrijkosten zijn werkzaamheden uit te voeren. Ik aarzelde niet hem een stille redder van de mensheid te noemen.

Maar onlangs zijn ze opnieuw uitgevallen, de kookpitten, en meneer Frits werkt ook niet meer.

Tekst loopt door onder afbeelding

Wat te doen?

Ik bel met de service-afdeling van de firma Siemens, fabrikant. In een oude doos van de vorige eigenaar had ik nog de technische gegevens van de inductieplaat gevonden.

Ik krijg een dame aan de lijn.

Ze vraagt me het euvel te beschrijven. Ik zeg dat twee van de vier pitten niet meer werken. Welke twee, wil ze weten. De rechter, zeg ik.

Hm, zegt ze, waarschijnlijk is het de printplaat.

Ze vraagt naar het serienummer. Dat heb ik. Ik lees het voor.

Ze valt even stil en zegt met iets ijzigs in haar stem: 'Meneer, uw kookplaat is 21 jaar oud.'

Grote sukkel

Ik hoor nu in mijzelf iets instorten, terwijl de Grote Sukkel in me opstaat en schaapachtig giechelt dat dat toch heel knap is van zo'n kookplaat, om zo oud te worden.

De firma Siemens, fabrikant, kan mij alleen maar een hele nieuwe set leveren. Ik dank beleefd voor de niet genoten ondersteuning en ben nog diezelfde dag bij een goedkope witgoedwinkel om een compleet nieuwe kookplaat aan te schaffen, want langer voortploeteren met twee pitten voelt als verlengd camperen in eigen huis.

En elke dag pasta met saus.

Ik betaal ruim vijfhonderd euro en maak een afspraak voor bezorging en installatie. Die installatie laat nog enkele dagen op zich wachten, maar op de afgesproken dag gebeurt er plotseling iets wonderlijks.

De uitgevallen kookpitten beginnen zomaar ineens weer te werken.

Ik bel nu met de witgoedwinkel om mijn aankoop ongedaan te maken, maar dat lukt niet omdat de telefonische afdeling er overbelast en onderbezet is, dus haast ik me naar de winkel zelf. 'Ik kan het niet verklaren', hoor ik mijzelf zeggen. Maar ik weet het wel.

De geest van meneer Frits waakt nog over ons.