De BVD luisterde echt mee

Hij kreeg, op eigen verzoek, een pakket van de inlichtingendienst AIVD (voorheen Binnenlandse Veiligheidsdienst). Het bevatte zijn BVD-dossier van 1962 tot 1982. Maar niet het complete dossier, slechts een deel.

Via een bezwaarschrift eiste Van Duijn gisteren inzage in het hele dossier tot vijf jaar terug. Hierbij beroept hij zich op de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (WIV). Waarom hij niks mag lezen over de afgelopen 27 jaar, is Van Duijn niet bekend. In zijn brief aan Guusje ter Horst, minister van binnenlandse zaken, doet hij wel een gooi: „Dit kan te maken hebben met de breedte en diepte van de zoekslag. Maar het kan ook zijn dat uw dienst toen met mij gestopt is, of omdat er om een mij onbekende reden plots (...) gestopt moest worden met inzageverstrekking.”

Ex-BVD’er Willem de Weerdt bekende vorige week aan Van Duijn dat hij hem vier jaar lang geschaduwd heeft. „Hij was ook aanwezig bij onze vergaderingen. Hier riepen – denk ik – juist de infiltranten op tot harde acties, terwijl wij juist vrij soft waren.” Zo deed De Weerdt destijds het voorstel om actie te voeren tegen de invoering van de koopavond. Volgens hem moest de groep de Bijenkorf in om kabouterkleding te stelen. Zo stimuleerde hij volgens Van Duijn het ontstaan een tweedeling binnen de groep.

Van Duijn: „Waar ik nog het meest van geschrokken ben is hoe minutieus de BVD mij vanaf mijn 19de jaar in de gaten heeft gehouden. Notities van mijn vakanties, lezingen, vergaderingen: het staat tot in detail beschreven.”

Opvallend is dat de BVD het niet bij feiten hield. „Er staan ook karakterbeschrijvingen in. Zo word ik sluw genoemd: ik zou mensen woorden in de mond hebben gelegd om zo in de Tweede Kamer te komen. Terwijl ik dit niet eens wilde! Al met al word ik afgeschilderd als een gewelddadig figuur.”

De ex-Kabouter heeft destijds nooit iets in de gaten gehad van de schaduwmethoden van de BVD. „In de linkse beweging werd vaak gezegd ’De BVD luistert mee’, maar daar lachte ik om. Ik geloofde het maar half, ging gewoon verder met mijn werk.” Nu hij het dossier heeft gelezen, komt Van Duijn tot bepaalde inzichten. „Van De Weerdt begreep ik dat de BVD lang heeft gedacht dat wij communisten waren, dat we instructies kregen uit Moskou.” Dit baseerde de dienst op de acties van de Provo’s uit 1962 tegen atoombommen. „Wij wilden juist naar vrede streven. Achteraf voelt dit als miskenning.”

Dat Van Duijn zo intensief in de gaten werd gehouden, geeft volgens hem aan dat ze hem een gevaar voor de nationale veiligheid vonden. „En dat terwijl wij alles in de openbaarheid deden: we hadden geen geheimen.”