De bimbo en de nerd
Ik had er ook nog nooit van gehoord maar mijn vriendin wist ervan: de sapioseksueel. Dat is iemand die valt op intelligentie. Van 'sapiens', latijn voor wijs, verstandig. Dus niet de benen, borsten en billen maar het brein. Ook het achtenswaardige gezelschap waarin ikzelf vervolgens de sapioseksueel lanceerde kende het verschijnsel niet en nadat ik het had uitgelegd, opperde vriend Jan dat het een eufemisme voor aseksueel was. Nee Jan, grappig hoor maar dat zegt vooral iets over jezelf. Een ander riep 'mindfuckers' en zelf kwam ik met 'Een aparte vorm van wijsbegeerte' op de proppen, want o we zijn zo scherp en geestig, eigenlijk allemaal sapiens. Het zou me niet verbazen als de term sapioseksueel opgang ging maken, net zoals 'hoogbegaafd' en 'asperger'.
Nu was het natuurlijk zaak er de juiste voorbeelden bij te vinden. Wat was het eigenlijk? Moesten we denken aan leerlingen die verliefd werden op hun leraar, niet vanwege zijn uiterlijk maar vanwege zijn verregaande intelligentie? Dan was het een redelijke wijdverspreide variant. Ook geest en kennis erotiseren, vooral bij pubers die met hun ouders moeten afrekenen en elders vader- of moederfiguren zoeken.
Ik moest denken aan de roman 'De ziener' van Vestdijk, waarin leerling Dick Thieme Backer een soortement platonische liefdesrelatie begint met zijn lerares, juffrouw Rappange, niet mooi (' "Ze is foeilelijk", terwijl men daar toch niet geheel zeker van was.'), wel geleerd. Platonisch ja, maar is het dan nog wel seksualiteit? Had Jan misschien toch gelijk? Er moest toch wel een soort erotiek of seksuele belangstelling in het spel zijn, anders konden we ons allemaal wel sapioseksueel noemen. Of had de opkomst van sapioseksualiteit iets met de elitevorming te maken, die kennelijk in dit klimaat van toenemend populisme vanzelf opduikt, met bijvoorbeeld ziektekostenverzekeringen en datingsites voor hoger opgeleiden. Durft ú het aan? Dat 'u' ook. Niks gejij en gejou, maar distantie en beschaving. En mocht voor de ware sapioseksueel de begeerde intellectueel misschien ook, per ongeluk als het ware, aantrekkelijk zijn of strekte een uitstraling van niks tot aanbeveling? Viel hij of zij op nerds en dooie dienders?
Zo zaten we met z'n allen te dubben over dat nieuwe fenomeen. Waren er misschien ook duidelijke voorbeelden aan te wijzen? Iedereen wist wel iemand in zijn kennissenkring die iets ongelijks aan de haak had geslagen maar nee, dat was het toch niet. Zelf kwam ik niet verder dan Marilyn Monroe, filmster en dus meer mooi dan slim (hoe onintelligent van mij trouwens om zulke domme vooroordelen te hebben) die onder meer met de toneelschrijver Arthur Miller, die dus wel intelligent zou zijn, getrouwd was.
En wat was eigenlijk de tegenhanger van sapioseksualiteit? Was dat de intellectueel die op domme blondjes viel? Hoe moesten we dat dan noemen: bimboïsme? Of was het meer een kwestie van intelligente wezens onder elkaar, een soort uitgelezen breinclub, de mensen van de toekomst? We kwamen er vooralsnog niet uit. Maar dat is dan ook het toppunt van intelligentie: twijfelen en in onzekerheid verkeren.
undefined
