De aanhouder wint, ook al is dat soms pas na 19 dagen
Slagter en Navardauskas grijpen de laatste kans in deze Tour voor Garmin-Sharp
BERGERAC - De bus van Garmin-Sharp reed na de finish als een van de laatste van het parkeerterrein in Bergerac. Opgehouden door de beste regenrijder en de strijdlustigste renner. Dan maar een halfuur later douchen. Als je wint, kunnen de langdradige ceremoniën in de Ronde van Frankrijk je ineens niet lang genoeg duren.
"Een bosje bloemen en iets van glas." Van de parafernalia herinnerde Tom-Jelte Slagter zich weinig. De zee van emoties na de streep baarde hoge golven, bekende de Nederlander die werd uitgeroepen tot strijdlustigste renner. Zijn Garmin-ploeggenoot Ramunas Navardauskas overleefde een aanstormend en vooral gedecimeerd peloton. Bij een massale valpartij met nog drie kilometer te gaan, scheurde de jagende groep.
Twee prijzen die voelden als een, grijnsde Slagter over de dubbelslag. Achter diens rug in Bergerac brak de zon door, letterlijk en figuurlijk. Hij en de Litouwer spoelden in een kletsnatte negentiende etappe het verdriet, de woede en de onmacht bij het onfortuinlijke Garmin weg.
Kopman Andrew Talansky viel in de eerste week uit. Pechvogel Jack Bauer zag zondag het peloton over zich heen denderen terwijl hij de streep bijna kon aanraken. Slagter ontpopte zich een paar keer als aanstichter van vroege ontsnappingen. Zonder succes.
Het zou in de etappe naar Bergerac moeten gebeuren, was het plan. Uitgedokterd door ploegleider-psycholoog Robert Hunter. Diens opzwepende besprekingen zijn als vitaminen voor de renners.
De uitvoering was er een uit het boekje, keek Slagter terug op een hectische rit. "Ik merkte dat ik van de vijf aanvallers de sterkste was. Daarom ben ik alleen verder gegaan. Aan de voet van die klim op 12 kilometer voor de finish keek ik om. Het peloton gaf vol gas. Toen ik op de top weer achterom keek, zag ik ineens Ramunas. Dat had ik niet verwacht. Ook niets in mijn oortje gehoord. Toen heb ik hem op gang getrokken met wat ik nog overhad in mijn benen."
De enige remedie tegen malheur is winnen. Of in elk geval een flinke poging daartoe, zei Slagter. "Dit was onze laatste kans. Als je in het begin van de Tour een etappe wint, neemt dat de druk weg. Dan heb je een lekker gevoel op zak. Drie weken hebben we nu gevochten en dan lukt het op dag 19. De aanhouder wint."
undefined
