Dat krijg je ervan als je de Boze Witte Mannenbrigade aanspreekt

Het is inmiddels alweer ruim een week geleden dat beroepsbozerik Johan Derksen iets riep over Marokkanen en voetbal, en ik daar iets kritisch over tweette. Maar nog steeds komen ze binnen, de berichten van zogenaamde voetbalfans, die vinden dat ik 'mijn kop moet houden' (en dat is nog het meest vriendelijke verzoek).

Tja, dat krijg je ervan, als je de Boze Witte Mannenbrigade aanspreekt op hun groezelige gedachtengoed. Want hen betichten van racisme of seksisme (of, zoals in het geval van Derksen, allebei), dat is natuurlijk niet de bedoeling. Nee, dan krijg je de vrijheid van meningsuitingspolitie op je af gestuurd. Of de mierenneukers: 'Marokkanen zijn geen ras, dus wat zeur je nou, muts?'

Maar veruit het meest kreeg ik te horen dat Derksen juist dapper is omdat 'hij tenminste durft te zeggen wat iedereen allang weet'. Toen onze minister van sport dat afgelopen weekend nog eens dunnetjes overdeed ('Je kunt niet ontkennen dat incidenten bij bepaalde clubs veel vaker voorkomen dan bij andere') was het feest compleet. 'Zie je wel? Derksen heeft gelijk!'

Dat minister Asscher de uitspraken van Derksen racistisch noemde, of dat de KNVB de juistheid ervan in de meest stellige bewoordingen betwistte, dat leek er allemaal niet meer toe te doen. Derksen had 'het beestje bij de naam genoemd', en dat maakte hem tot een held - en iedereen die het er niet mee eens was de vijand.

Ik probeerde met al die berichten te doen wat ik altijd doe als de Boze Witte Mannenbrigade van zich laat horen (en dat is, helaas, vaker dan mij lief is): voor kennisgeving aannemen en niet teveel van aantrekken. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Afgelopen woensdag, vlak voordat ik als dagvoorzitter de officiele openingsceremonie van het nieuwe gebouw van het Internationale Strafhof zou leiden, zag ik mijn telefoon knipperen in mijn tas. Uit nieuwsgierigheid keek ik nog gauw even wie mij een bericht had gestuurd. 'Pfff.. Zoek een hobby ofzo!' had een PVV-er getweet.

Daar zaten we dan, met Zijne Majesteit de koning, secretaris-generaal van de VN Ban Ki-moon, de president van het Strafhof, de aanklager en een zaal vol ministers en diplomaten uit de hele wereld. In 'het Vredespaleis van de 21ste eeuw', zoals het nieuwe strafhof al wordt genoemd. Ineens bekroop mij een gevoel van schaamte. Terwijl de ene na de andere spreker Nederland roemde voor onze inzet op het gebied van vrede en recht, dacht ik aan de hartverscheurende haatspraak die in ditzelfde land langzaam maar zeker steeds gewoner lijkt te worden.

Verdienen we zo'n strafhof eigenlijk wel, met peilingen die bangmakerij lijken te belonen met zetelwinst? Ziet u het voor zich: het internationale centrum van vrede en recht, waar de grootste partij roept om de-islamisering, grenzen dicht en andere xenofobe dooddoeners?

Terecht vroeg Ton Zwaan zich gisteren in Trouw af wat de PVV daar dan precies onder verstaat, en hoe ze dat allemaal wil realiseren. En vooral: hoe zich dat verhoudt tot onze grondwet. Maar ik vrees dat dat de Boze Witte Mannenbrigade allemaal niets kan schelen. Die zijn te druk met het afhakken van hun volgende varkenskop of het bedenken van hun nieuwste twitteroffensief. Vrijheid van meningsuiting, weet u wel?

undefined