Dansen in Trouw, kunst in De Verdieping

Ooit gedacht dat ’Trouw’ de merknaam van een extreem hippe club zou worden? En ’De Verdieping’ de bijbehorende expositieruimte? Het oude, totaal gestripte krantengebouw aan de Wibautstraat wordt na jaren leegstand weer voor iets leuks ingezet. Vanaf vanavond kun je dansen in de vroegere drukkerij, eten tussen restanten van machines en loungen in de gang.

De eigenaren van ’Trouw Amsterdam’ komen allen bij ’11’ vandaan, de club die vier jaar lang de elfde en bovenste verdieping bezette van het Post CS gebouw, naast het Amsterdamse Centraal Station. Dat dat een tijdelijke plek was, wist iedereen vanaf het begin: het gebouw zou op zeker moment worden gesloopt. Maar het verdwijnen van ’11’ was een aderlating. Je kon er eten van ’smorgens vroeg tot ’s avonds laat, je kon er koffie of cocktails drinken, er waren gigantische schermen die voor kunst- en nieuwemediaprojecten werden ingezet. En je kon er dansen: er werd spannende, experimentele elektronische muziek geprogrammeerd, de clubavonden werden goed bezocht en verwierven tot ver over de grens bekendheid.

En dan het uitzicht, dat was nog het bijzonderste van die plek. Rails, treinen, het Centraal Station, hijskranen en de hele bouwput van de Noord-Zuidlijn. Het uitzicht maakte een groot deel van de omzet uit; bezoekers kwamen soms alleen dáárvoor.

Vorig jaar zomer moest Club 11, net als alle andere bedrijven, het pand verlaten. Hoe verder, was de vraag. Helemaal stoppen? Ergens anders doorgaan? En hoe dan? In het najaar kwam het oude Trouw-gebouw in de Wibautstraat in beeld. Programmeur van ’11’ Olaf Boswijk, bedrijfsleider Maike Vernooij en clubmanager Daan Steures sprongen in het gat.

Doorslaggevende reden om juist in dít gebouw een club te willen vestigen, is de bijna hermetisch geïsoleerde benedenverdieping. Daar stond vroeger dag en nacht de drukpers te dreunen (’uitsluitend betreden met gehoorbescherming’); de loepzuivere en snoeiharde nieuwe geluidsinstallatie zal ook op vol volume het aantal decibellen daarvan nauwelijks kunnen evenaren.

De krant gaf toestemming de naam voor de nieuwe club te gebruiken, en ’Trouw Amsterdam’ was geboren. Vanavond is de opening, afgelopen weekeinde werd er proefgedraaid. Let niet op de troep, is het motto. Want er moet nog wel wat gebeuren. Het licht. De galerie. Het restaurant. Vanavond is waarschijnlijk het meeste af. Maar lang niet alles.

„Het is wel erg industrieel”, zegt een bezoeker met gevoel voor ironie. Zeg maar gerust: ouwe troep, dat Trouw-gebouw. De vloer is ongelijk en vol inktvlekken, gaten zijn slordig gevuld. Veel van wat in het pand is blijven staan, wordt hergebruikt. Een extra trap van de kelder naar boven, die nodig was voor de brandveiligheid, is elders uit het pand gesloopt, op maat gelast en neergezet. Nauwelijks afgewerkt.

Maar ja, het is hit and run: over twee jaar moet Trouw Amsterdam er weer uit, dan wordt het gebouw waarschijnlijk gesloopt en tot appartementen of kantoren verbouwd. Dus geld uitgeven aan verbouwingen en gelikt design zit er niet in. „En het is ook mooi, dat kale, industriële. En het jarenzeventig-geel beneden op de vloeren.” Dat is het zeker, al moet je een beetje uitkijken dat je niet struikelt over de ongelijke vloer. De keuken en de bar zijn wél blinkend nieuw.

Voor (oud-)werknemers van Trouw en Het Parool die nog in het gebouw hebben gewerkt, zijn er veel nostalgische parafernalia. Maar ook voor de onschuldige bezoeker zijn de oude resten van machines indrukwekkend. Hier en daar hangen loodzware kettingen aan de muur. De rails waarlangs de kranten in hoog tempo vervoerd werden, naar de distributie, zitten nog tegen het plafond. Als je op de banken klimt, kun je kastjes opentrekken en nog een oude, vastgelopen krant tegenkomen. Veiligheidsinstructies hangen aan de muur.

Eten en dansen in dezelfde ruimte, het is vaak een moeizame combinatie. Hier is dat opgelost door een tribune te bouwen tussen het club- en het restaurantgedeelte; ook prettig om even te gaan zitten of te kijken naar de mensenmassa. In de club passen 450 mensen, in het restaurant komen zo’n tachtig plaatsen.

Chefkok Jaymz Pool, die in ’11’ achter de pannen stond, gaat ook mee naar Trouw Amsterdam. Maar de keuken wordt heel anders. Kon je in ’11’ de hele dag en avond terecht, hier vindt het eten vooral ’s avonds plaats. En ’s nachts: op clubavonden is het restaurant tot 2 uur open. „We gaan ’s avonds laat geen uitgebreide diners serveren, maar international street food maken.” Eten vóór het dansen dus, of een hapje tussen het dansen en drinken door.

In de kelder komt, behalve de toiletten en de garderobe, een expositieruimte: ’De Verdieping’. Het was de plek waar vroeger de papierrollen werden opgesteld en klaargezet voor de drukpersen op de begane grond. Een museum wordt het niet, maar een plek voor moderne kunst, gevestigd of underground. Er moet samengewerkt gaan worden met culturele instellingen, kunstacademies en dergelijke. „Er komen interactieve video-installaties, decors, dat soort dingen”, zegt Boswijk. Van alle ruimtes in Trouw Amsterdam is De Verdieping nog het minst af. „Daar zijn we nog wel een paar weken mee bezig.”

Het is ook nog niet helemaal duidelijk op welke dagen de galerie open zal zijn. „Het zal afhangen van de aanloop overdag. In elk geval gaan we er op de woensdagavond dingen doen.”

Alle ruimtes zijn overdag ook te huur. Niet voor alles, overigens: ’Mevrouw Trouw’ (Maike Vernooij) is erg kieskeurig. „Je kunt de ruimte niet voor elk bedrijfsfeestje of productpresentatie huren. Het moet wel bij ons passen.” Wat dat precies inhoudt, staat nog te bezien, want er moet natuurlijk ook wat geld verdiend worden.

Er moet nog veel gebeuren in Trouw Amsterdam, maar de muziek staat alvast als een huis. Ook hier komt progressieve elektronische muziek, met iedere week internationale artiesten. Op de try-out een week van te voren staat het aardig vol, de muziek dreunt indrukwekkend terwijl je buiten niets, maar dan ook niets hoort.

Een nadeel is misschien de locatie: wie gaat er nou in de Wibautstraat stappen? En de club is maar een paar dagen per week open; het restaurant alleen ’s avonds. Trouw Amsterdam zal het moeten hebben van nachtvlinders. Of die er genoeg zijn, zullen we merken. Laten we het hopen, want de ruimte is prachtig en de club wordt top.

Het wordt in elk geval anders in Trouw Amsterdam. Anders dan Club 11, en anders dan toen er nog kranten in het gebouw huisden. En dat is maar goed ook. Geef ze het voordeel van de twijfel, geef ze ook nog een paar weken de tijd om het schilderwerk af te maken en warm te draaien in de keuken. En ga er dan eens kijken, eten en dansen.