Contract arbeidsbeperkte blijkt vaak maar tijdelijk
De kansen voor arbeidsbeperkten om een baan te vinden bij een reguliere werkgever zijn iets gegroeid, aldus de gemeenten die dat moeten regelen.
Die werken nu drie jaar met de Participatiewet, waarbij ze voor zowel bijstandsgerechtigden als jonggehandicapten en mensen die voorheen op de sociale werkplaats werkten een plek moeten zoeken in het bedrijfsleven. “Dat lukt steeds beter”, zeggen de gemeenten tegen onderzoeksbureau Centerdata.
Dankzij instrumenten als loonkostensubsidie en jobcoaching zijn ze redelijk goed op weg, vinden de gemeenten zelf. Vooral de loonkostensubsidie, waarbij de gemeente het loon aanvult tot het minimumloon ‘opent deuren’ bij werkgevers. Ook de no-riskpolis, die regelt dat de gemeente de kosten op zich neemt als de werknemer met een arbeidsbeperking ziek wordt, is positief voor de welwillendheid van werkgevers.
'Hoog knuffelgehalte'
De aandacht van de media voor de groep arbeidsbeperkten helpt ook. Een middelgrote gemeente noemt de arbeidsgehandicapten inmiddels een groep ‘met een hoog knuffelgehalte’. Werkgevers die maatschappelijk verantwoord willen ondernemen, voelen zich hierdoor aangesproken. Dat maakt het makkelijker een plek te vinden voor ze. Maar het belangrijkst zijn de subsidies: “Die maken het voor werkgevers interessant om iemand uit de doelgroep in dienst te nemen”.
Toch zijn er veel gemeenten die hun positieve oordeel nuanceren. Ruim 60 procent vindt het nog te vroeg om echte effecten te zien. Zij twijfelen over de duurzaamheid van de plaatsingen. ‘De kans op plaatsing wordt vergroot, alleen de vraag is wel of het duurzame uitstroom betreft’, noteert Centerdata.
Gemeenten zien nog maar weinig werkgevers die tijdelijke contracten omzetten in vaste contracten. Een grote gemeente signaleert: “We plaatsen veel, maar er is ook veel uitval”. Deze gemeente vond voor driehonderd mensen een plek, maar zag die bijna allemaal ook weer terugkomen. Een andere gemeente: “Het kost heel veel moeite, maar er worden mensen geplaatst. Aan de andere kant komen nu ook al weer mensen ‘terug’. Dus per saldo is het effect zeer gering.”
Vooral lokale ondernemers
Dat komt deels door de algehele terughoudendheid van werkgevers om nog vaste contracten aan te gaan, maar heeft ook te maken met de doelgroep, schrijft Centerdata. Zeker de helft van de gemeenten ervaart dat werkgevers terugdeinzen voor de problematiek van deze mensen. Lokale ondernemers in het midden- en kleinbedrijf zijn het meest bereid arbeidsgehandicapten een kans te geven, zeggen de gemeenten.
Zelfs als werkgevers zich willen inzetten, moeten hun zorgen evengoed zo veel mogelijk worden weggenomen, zo leert de ervaring. Daarom heeft de gemeente subsidieadviseurs in dienst die met de boekhouding helpen en jobcoaches die de werknemers begeleiden. Meer dan de helft van de gemeenten geeft wel aan minder dienstverlening te kunnen leveren dan ze zouden willen. Dat komt met name door te weinig budget.
Meer nieuwe werkplekken
Wat ook lastig is, is dat werkgevers vaak met vacatures komen die niet passen bij de doelgroep. De ondernemers zouden meer nieuwe en aangepaste werkplekken moeten creëren voor deze mensen, aldus de gemeenten. Er zijn zelfs gemeenten die zeggen: “We hadden betere resultaten met detachering vanuit de sociale werkplaatsen”. Dit zijn dus de gemeenten die geen verbetering zien in de werkkansen van de doelgroep met een arbeidsbeperking.
Werkgevers zijn overigens een stuk positiever over het baanbehoud van de arbeidsbeperkten. Tegen onderzoeksbureau Berenschot – die de ervaringen van werkgevers heeft gepeild in opdracht van het ministerie van sociale zaken – zeggen ze dat van alle arbeidsbeperkten die al een jaar bij hen werken de helft een vast contract krijgt. Het UWV schat dat flink lager in. Volgens de uitkeringsorganisatie heeft maar 17 procent van alle werkende arbeidsbeperkten bij reguliere werkgevers een vast contract.
Lees ook: Arbeidsbeperkten vinden geen werk
