Christiane F.
Laatst herlas ik het boek dat in mijn puberteit diepe indruk op me had gemaakt: de autobiografie van de Berlijnse heroïneverslaafde Christiane F.
Zoals gedacht, kende ik het felrealistische verslag nog min of meer uit mijn hoofd. Wat ik mij echter helemaal niet herinnerde, is dat ook de moeder van het meisje in het boek aan het woord komt. Of ik heb die passages toentertijd overgeslagen onder het mom: wat moeders te vertellen hebben, is volkomen oninteressant. Of ik heb ze wel gelezen maar ze zijn om dezelfde reden niet blijven hangen.
Nu mijn kinderen zoetjesaan groter worden, en ik zie hoe de mening van hun moeder steeds vaker wordt afgedaan als volkomen oninteressant, hakken zulke geschiedenissen er nog meer in dan destijds. Daarom raakten de interviews van Karin Sitalsing me; zij tekende de verhalen op van ouders met verslaafde kinderen. Vandaag publiceren we deel 1, volgende week deel 2. Over wanhoop, leugens en heel veel liefde.
undefined
