Charismatische diensten voor ontheemde homo's

Hans Zellenrath en Cees Meynen hebben het initiatief genomen eens per maand een geloofsviering te organiseren voor evangelische en charismatische homo's en lesbiennes. De eerste vindt plaats op 5 april.

In (volle) evangeliegemeenten en pinkstergemeenten zijn homoseksuelen verre van welkom. Zij worden buiten de deur gehouden en zelfs onzachtzinnig uit de gemeenten geschopt, als zij blijven volharden in hun 'zondige' gedrag. Deze uitgestotenen zijn gedwongen hun heil elders te zoeken, in bij voorbeeld gereformeerde of hervormde gemeenten die homo's vriendelijker gezind zijn. Maar velen van hen houden heimwee naar de vrolijker, spiritueler geloofsbeleving die zij kennen uit de diensten van evangelie- of pinkstergemeenten.

Bij de volle evangeliegemeente in Rotterdam heeft Hans Zellenrath heel wat homo's hun neus zien stoten en gekwetst zien raken. Zelf ook teleurgesteld geraakt, is hij op zoek gegaan naar een plaats waar hij op zijn eigen manier zijn geloof kon beleven. Die plek vond hij uiteindelijk bij de Charismatische werkgemeenschap Nederland, een oecumenische beweging binnen de kerken die 'het nieuwe leven van de Geest, de Heilige Geest terug wil brengen in de kerk'. Hoewel lang niet iedereen in de beweging daarmee is ingenomen, heeft de charismatische werkgemeenschap homoseksuelen officieel wel geaccepteerd.

Gelukkig

"Dat heeft mij gelukkig gemaakt. Ik heb mij ook laten dopen in de Heilige Geest. Maar juist vanwege de vrolijke en spirituele geloofsbeleving waaraan ik zo hecht, bleef ik toch een band voelen met de evangelische en pinkstergemeenten." Hans Zellenrath besloot hen aan te spreken. Op zaterdag 16 november zette hij een advertentie in diverse kranten met de tekst: "Het is toch eigenlijk te gek dat je als praktiserend HOMO en meelevend christen nergens in (volle) evangelische of pinkstergemeente wordt geaccepteerd, alleen maar omdat je in liefde en trouw al jaren aan een vriend verbonden bent en de Heer deze vriendschap buitengewoon zegent! Zelfs het voordeel van de twijfel wordt je niet gegund. Jammer en onchristelijk. Welke gemeente durft, zonder voorwaarden vooraf te stellen mij te aanvaarden zoals ik ben? Aan fundamentalistische schriftuitleg en goedbedoelde vermaningen beslist geen behoefte. Die verantwoordelijkheid is een zaak tussen de Heer en mij. De letter doodt maar de Geest maakt levend!"

Geen voorgangers

"Er kwamen twaalf reacties op, maar niet van voorgangers van pinkster- of evangelische gemeenten. Eerlijk gezegd had ik dat ook niet direct verwacht. Ik wilde hen vooral uitdagen. Wel kreeg ik aardige reacties van mensen, nogal wat homo's, die mij een hart onder de riem wilden steken. Een brief sprong eruit, dat was die van Cees Meynen. Cees schreef dat hij er al vaker over had nagedacht om speciaal voor homo's en lesbiennes diensten te gaan organiseren met een evangelisch/charismatisch karakter."

Cees Meynen heeft van zijn vijftiende tot zijn vierentwintigste in pinkstergroepen gezeten. Zijn homoseksualiteit werd hem echter noodlottig. Toen hij noch door handoplegging, noch door bidden en vasten van zijn zonde kon worden genezen, moest hij de pinksterbeweging verlaten. Dat heeft hem bitter en cynisch gestemd ten aanzien van de pinksterkerk, maar de geloofsbeleving waarmee hij vertrouwd was geraakt, miste hij wel.

Samen met zijn vriend heeft Cees Meynen een tijd in de Verenigde Staten gewoond. "Daar heb ik in Californie de Metropolitan Community Church leren kennen, een homokerk, die 25 jaar geleden is opgericht door een pinkstervoorganger. Die kerk wordt bezocht door allen die uit hun kerkjes zijn gezet vanwege hun homoseksualiteit. Dat was een fantastische ervaring. Aan de tijd in die opwekkingsgemeenschap bewaar ik onvergetelijke herinneringen."

Vrienden in Amerika zeiden tegen Meynen dat hij in Amsterdam ook een homokerk moest beginnen. "Mijn ratio gaf me in dat dat onverstandig zou zijn: weer een eigen, apart clubje zou de integratie van homo's nu niet bepaald bevorderen. Maar in mijn hart dacht ik: graag, daar zou veel aan te beleven zijn." De ratio won het en Cees Meynen zwierf, eenmaal terug in Nederland, van de ene naar de andere kerk in Amsterdam, zonder echt zijn stek te kunnen vinden.

De advertentie van Hans Zellenrath en Cees Meynen's reactie hierop zette hen op elkaars spoor. Ze waren het er gauw over eens dat hun streven niet de oprichting van een Nederlandse homokerk zou zijn, maar het organiseren van homodiensten. Na enig zoeken hebben ze inmiddels onderdak gevonden in De Populier aan de Nieuwe Herengracht 93 in Amsterdam. Voorlopig elke eerste zondag van de maand, te beginnen op 5 april, kunnen homo's en lesbiennes en verder alle homovriendelijke belangstellenden daar vanaf 15 00 uur terecht voor een charismatische, evangelische geloofsviering.

Een voorbereidingsgroep heeft de eerste dienst al in de steigers gezet. De viering begint met lofprijzing, gevolgd door de dienst van het Woord en de dienst van het gebed tot besluit. Cees Meynen: "De lofprijzing neemt een heel belangrijke plaats in. Wij brengen de Heer lof en eer, om ons geestelijk bereid te maken voor Zijn Woord, om Hem te kunnen ontvangen. Het ligt immers niet aan de Heer, maar aan de fundamentalistische bijbeluitleggers, dat er voor ons geen plaats is in de evangelische en pinkstergemeenten. God is goed en dat geldt ook voor ons. De Geest van God leeft ook in ons."

Er zal veel gezongen worden, uit diverse bundels. Op het programma staan liederen uit het Liedboek voor de kerken, uit de bundel van Johannes de Heer en uit de evangelische bundels Glorieklokken en Opwekking. Cees Meynen begeleidt het zanggedeelte en Hans Zellenrath verzorgt de dienst van het Woord, met Schriftlezing en overdenking. Ze hopen in de toekomst ook predikanten bereid te vinden voor de overdenking. "Verder mag alles en hoeft er niets. Je mag knielen, je handen omhoog steken, naar voren komen om iets of iemand op te dragen in gebed, maar niets is verplicht" , benadrukt Meynen.

Meynen en Zellenrath wijzen er nog eens op dat de diensten niet zijn bedoeld als nieuwe kerk. "Homo's organiseren deze diensten voor diegenen voor wie geen plaats is in hun eigen kerk. Wie wel een plaats heeft, laat die alsjeblieft in z'n eigen kerk blijven. Dat is de reden waarom we de viering ook in de middag hebben gepland, niet gelijktijdig met reguliere kerkdiensten."