Bruiloft

Over de bruiloft van mijn ouders hebben we het vroeger thuis zó vaak gehad, dat het voelt alsof ik erbij ben geweest.

Na zes jaar verkering, trouwde mijn moeder uit huis. In al die tijd had ze geen nacht met mijn vader doorgebracht. Uiteraard werden mijn ouders in de echt verbonden door een neef die priester was. Na de plechtigheid om tien uur 's ochtends, was er de hele dag en avond feest in het dorpscafé. De kastelein had voor de gelegenheid een kok ingehuurd. Mijn moeder heeft de menukaart van die dag altijd bewaard. Dat er na de bouillon, als aparte gang, een rundervink werd geserveerd, weet ze ook zonder dat papiertje nog wel. "Dát was zo bijzonder."

Het zwart-witte staatsieportret dat die dag van mijn ouders werd gemaakt, kan ik uittekenen. Twee midtwintigers. Hij in gehuurd pak met hoge hoed en handschoenen, zij in een zelfgemaakte, wit satijnen jurk, op stilettopumps, met een diadeem rond haar knot, en aan de achterkant een voile plus sluier die vanaf haar heupen op de grond hing.

Het onbevangen optimisme dat van de foto straalt, raakte zelfs mijn nichtje van vijf. Toen mijn moeder onlangs vroeg of zij iets van haar overvolle zolder wilde meenemen, koos ze zonder aarzelen het zilveren lijstje met dat stralende paar.

Hooguit tien zwart-wit foto's en een oud verhaal; we teren er al bijna vijftig jaar op.

Gisteren waren we op het huwelijk van mijn zus. Het was haar tweede, en in alle liedjes en sketches werd daar vrolijk aan gerefereerd. Mijn zus, halverwege de veertig, verscheen in een prachtige jurk. Haar aanstaande, met wie ze al een paar jaar samenwoont, droeg zijn gebruikelijke spijkerbroek. Aan het begin van de ceremonie spraken de twee zonen uit haar eerste huwelijk het echtpaar toe. Als ware relatietherapeuten hielden ze hun moeder en de bruidegom voor hoe ze elkaar het best konden bejegenen, wilden ze deze exercitie een succes laten zijn.

Zo moest mijn zus begrijpen dat haar man haar erg leuk vindt, maar tractoren nog leuker. En de bruidegom moest weten dat mijn zus weliswaar haar meisjesnaam voor hem opgeeft, maar niet haar streken.

De hele dag ligt vast op video. De fotografe zette niet alleen het bruidspaar maar ook alle gasten ontelbare malen op de foto. Op Facebook zag ik de eerste beelden al voorbijkomen. Onbevangen optimistisch.

undefined