brieven

Behoed ons voor Janse

Eind maart was ik blij verrast toen Lilian Janse raadslid voor de SGP in Vlissingen werd. Eindelijk, dacht ik, is het mannenbolwerk doorbroken. Maar het artikel 'De tien geboden' met haar (Verdieping, 4 oktober) doen mij de haren te berge rijzen, Uitspraken als: 'Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is', 'doodstraf voor moordenaar of verkrachter', 'ik zou een beul kunnen zijn' verbijsteren. Het is te hopen dat het mannenbolwerk binnen de SGP kan voorkomen dat deze vrouw in de landelijke politiek komt. Laat ons bewaard blijven voor mensen met zulke denkbeelden.

J.H. Meems Stedum

Onthutsende levensvisie

Lilian Janse geeft blijk van een onthutsende levensvisie. Abortus is moord onder alle omstandigheden, vindt zij. Want je kunt niet tegen God zeggen dat je het leven niet wilt. Maar ze is ook een groot voorstander van de doodstraf en biedt zich zelfs aan als beul. Want, zegt ze, sommige mensen hebben hun rechten verspeeld. Onbegrijpelijk dat ze de inconsistentie van die twee standpunten kennelijk niet ziet. Als mensen niet over het leven van een ongeboren kind mogen beschikken, waarom zouden mensen dat dan wel over het leven van andere mensen mogen? Ze is verder geen aanhanger van Wilders, maar alleen omdat ze denkt dat je met geblaf niet veel bereikt. Ik hoor haar geen afstand doen van zijn denkbeelden.

Ronald Meester Leiden

Fundamentalisme

Lilian Janse van de SGP meent dat het in sommige gevallen, als uitzondering op het zesde gebod, wel gerechtigd is iemand te doden, omdat dat 'in de Bijbel staat'. Ze zou ook persoonlijk de beul kunnen zijn. Dat maakt haar in mijn ogen geen haar beter dan de djihad-beulen die namens de islam, met een beroep op hun 'Bijbel', mensen onthoofden. Wat Janse zegt, is fundamentalisme van eigen bodem. Weliswaar meent ze ook dat 'je pas sterft als God zegt dat het tijd is', maar dit weerhoudt haar er niet van in sommige gevallen zelf op Gods stoel plaats te nemen. Wat een hoogmoed. En lafhartig ook, in plaats van zelf de verantwoordelijkheid voor dit soort wandaden te nemen een beroep doen op God.

Henk van Duin Utrecht

Superjuf

Pijnlijk is het te lezen dat Femke Cools, de superjuf van het jaar, alle problemen van haar collega's van tafel veegt (Trouw, 6 oktober). Het artikel van zaterdag over de werkdruk in het onderwijs was mij juist uit het hart gegrepen. In mijn 40-jarige onderwijsloopbaan heb ik al deze misstanden meegemaakt en regelmatig kan ik op mijn oude school nog fungeren als klaagmuur voor jonge collega's.

E.H. Martens-Huizing Hoofddorp

Kille cijfers, warm gevoel

Ik ben docente Nederlands (62), op een school voor voortgezet onderwijs en ik geef met veel plezier les aan havo- en vwo-klassen. Daarbij zit een havo-4 van 32 leerlingen: 27 jongens en 5 meisjes. De omvang van mijn baan heb ik per 1 augustus met 20 procent teruggebracht naar om de werkdruk, voor eigen rekening, te verminderen. Mijn taakomvang per schooljaar bestaat nu uit 1000 klokuren, op papier, maar in werkelijkheid werk ik 471 uur meer. Al met al: je moet het werken in het onderwijs ook als een hobby zien, anders is het lastig om plezier in je vak te behouden.

Christy van Duijvenboden Twello

Moedige Domkerk

Het getuigt van evangelische moed om als kerkelijke gemeente de behandeling van Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen (Trouw, 6 oktober) aan de orde te stellen. Prima om dit vanuit het diaconaat van de kerk te doen. Omdat onrecht kinderen aangedaan altijd onrecht blijft. Wie dit onrecht kinderen ook aandoet.

Pieter Lootsma, emeritus predikant Winsum (Groningen)