Bon vivant maakte films als dromen
Op de Berlinale vorige maand presenteerde de 91-jarige Franse regisseur Alain Resnais, die zaterdag overleed, nog een nieuwe film. Hij maakte zelf niet meer de reis, maar liet zich vertegenwoordigen door zijn vaste actrice en tevens echtgenote, Sabine Azéma. De film die nu zijn zwanenzang heet, draagt verrassend genoeg de meest vitale titel uit zijn carrière: 'Aimer, Boire, Chanter' (vrijen, drinken, zingen).
Resnais ontpopte zich de laatste jaren als een 'bon vivant' die er genoegen in schepte om kluchten en komedies over huwelijkse aangelegenheden van de Britse toneelschrijver Alan Ayckbourn te verfilmen. Voor zijn derde Ayckbourn-verfilming 'Aimer, Boire, Chanter' (internationale titel: 'Life of Riley') ontving Resnais vorige maand nog de internationale persprijs en - grappig voor een 91-jarige filmveteraan - de Alfred Bauer-prijs voor een film die 'nieuwe perspectieven opent op de filmkunst'.
Toch is dat laatste tekenend voor Resnais' geweldige experimenteerdrift die hem in de jaren vijftig al aan de top van de internationale cinema bracht. Godard en Truffaut, de jongens van de Nouvelle Vague in de jaren zestig, keken tegen hem op.
Resnais had zijn dienstplicht vervuld in de oorlog. In 1955 maakte hij 'Nuit et Brouillard' ('Night and Fog'), een documentaire over de concentratiekampen in nazi-Duitsland waarin zijn grote thema's herinnering, bewustzijn en verbeelding al aanwezig waren. In 1959 volgde zijn grote doorbraak met 'Hiroshima Mon Amour', geen recht-toe, recht-aan documentaire over de atoombom zoals zijn opdrachtgevers hadden gevraagd, maar een schitterende verfilming van de roman van Marguerite Duras over een Franse actrice (Emmanuelle Riva) en een Japanse architect (Eiji Okada), hun verstrengelde lichamen, en hun gesprekken over herinneren en vergeten. Resnais' radicale montagetechnieken waarbij beeld en geluid nogal eens waren losgekoppeld, leverden ook de klassieker 'l'Année Dernière a Marienbad' (1961) op. Films als dromen, waarin feit en fictie door elkaar dwarrelden, en waarmee Resnais ook moderne filmmakers beïnvloedde, zoals Stanley Kubrick en David Lynch.
undefined
