Taal
Bokito heeft als metafoor in onze taal kingkongachtige proporties aangenomen
Tien jaar geleden, op 18 mei 2007, ontsnapte de gorilla Bokito uit zijn verblijf in Blijdorp en viel een bezoekster aan. Achteraf bleek dat de opmaat te zijn voor een nog altijd groeiende reeks nieuwe woorden.
Meteen nadat de dierentuin het verblijf van de gorilla had aangepast, gonsde de term 'Bokito-proof' rond. Bokito werd een woord voor een 'agressieve man of een machoman' en ook van abri's en bushokjes werd al snel gezegd dat ze 'bokitoproof' (vandalismebestendig) moesten zijn. Eind 2007 werd bokitoproof gekozen als Woord van het Jaar.
Niettemin dachten sommigen dat beide woorden snel weer vergeten zouden zijn. Dat is niet het geval: bokitoproof kreeg na 2007 zelfs een ruimere toepassing. Zo citeerde Trouw op 1 maart jongstleden oud-minister van financiën Wouter Bos, die bleek te vinden dat de financiële sector 'bokitoproof' (de krant spelde 'Bokito-proof') moest worden.
Het woord bokito zelf is nog succesvoller, vooral als eerste deel in samenstellingen. Zo stond eind vorig jaar in een Trouw-artikel over Donald Trump dat hij een 'bokito-achtig voorkomen' heeft. In januari typeerde Charles Groenhuijsen het optreden van Trump als 'bokitogedrag' (machogedrag) en in diezelfde maand wees Diederik Samsom 'bokitopolitiek' (agressieve politiek) af als middel om de verdeeldheid in de samenleving aan te pakken. Deze samenstellingen - en ook bokitokapitalisme (agressief kapitalisme) en bokitoman (alfaman) - maken duidelijk dat Bokito een metafoor is geworden, net als zijn verre familielid King Kong eerder is overkomen.
