Bloemsdag 5
Op 16 juni 2004 is het 100 jaar geleden dat James Joyce zijn romanpersonages Leopold Bloom en Dedalus een etmaal door Dublin liet dwalen. Op verzoek van Trouw schreven de Joycevertalers Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes hun Nederlandse 'Ulixes', en verplaatsten de handeling van Dublin naar Amsterdam.
[Zwerfkeien]
Voor de zijingang van het Amsterdamse Centraal Station zitten twee zwervers bij het trefpunt buiten onder de met viltstift aangebrachte tekst Survival of the fittest te kijken naar de stomme koppen die voorbij komen terwijl op hetzelfde moment in Putten een vijfenveertigjarige man wordt aangehouden die 200 kievitseieren heeft geraapt, waarvan 41 diezelfde dag en 159 in de dagen daarvoor. In Brussel wordt de Europese Unie het na 2 jaar onderhandelen eindelijk eens over het begrip vluchteling, terwijl in Maastricht 5 jaar gevangenisstraf wordt geëist tegen de autochtone blanke prima geïntegreerde Leonard B. uit Sittard-Geleen, die ervan wordt verdacht gedurende 50 jaar zijn drie dochters en kleindochter stelselmatig te hebben verkracht. Alwetend van dit alles, omdat niets menselijks hem vreemd is en de wereld zijn eigen geestesconstructie is, schrijdt in de Hobbemastraat, voor Cartier, de Nederlandse Homerus langs, in spijkerbroek en nazibruine regenjas. Kan maar geen genoeg krijgen van de PC Hooftstraat. Wat zal er gebeuren als straks zijn zoon wordt uitgeloot op het Barlaeus? Meneer Bloem vraagt het zich af, terwijl in Delft de klokken van de Nieuwe Kerk bimbambeieren en de Britse premier Tony Blair vanuit Downing Street laat weten dat de overheid met godsdienstige burgers moet samenwerken bij het bedrijven van plaatselijke en landelijke politiek. Manke Manus koopt een geschenk van fruit, wijn en parfum voor Carla bij de V & D in de Amsterdamse Kalverstraat terwijl in de Spuistraat Anton Het Schuim betreedt en Frans op het terrasje blijft praten met een aldaar aangetroffen familielid. Op de Trouwredactie in de Amsterdamse Wibautstraat worden op dat moment de foto's uitgezocht en geordend voor bij een overzichtsartikel over films over het leven van Jezus in verband met de aanstaande première van The Passion of the Christ volgens Mel Gibson. Het loopt tegen pasen. Mensen krijgen weer spontaan gaten in hun handen. De Intocht van Christus in Amsterdam. Zolang de voorhuid strekt.
[Sirenen]
Koper naast platina. Staal naast Gaep. Krt krt krt. Van hela hola hoeladijee. Smiksmak. Hierbennik. Canta! Ree! Daphbet. Eboniet en ivoriet. Bloof en dind. Krikkrak.
Klik klak.
Wieowie! Vingerfluit. Geluid: de wereld van de blinden.
Hé de becaks zijn weer terug.
Een driewielige fietstaxi kwam luid tingelend voorbij. Hierbennik hierbennik hierbennik.
Ting tingeling. Daargaik daargaik daargaik.
Koper naast platina. Moeder naast dochter. Betty en Daphne. Koperen hoorn en gouden plaat. O Black Betty.
Meneer Bloem zat aan de KRT. De Kleine Ronde Tafel. De tafel is nu rechthoekig maar de plek heet nog steeds KRT.
Canta! Canta!
Vooooooooo
Lare oho
Cantaaaaaaaa
re ohohoho.
- Had je hem al aangeslagen, die twee negentig?
Verschoven barkruk. Geknisper van eurobiljetten. De kastdeurtjes gaan open; het kleingeld gaat erin.
- Nou vraag ik je, waarom is de ene melodie nou mooier dan de ander? Kun je me dat vertellen, Bloem?
Ringeringtingting. Het rinkelen van gespjes tegen een rugzak (blauw). Van geluid maak je taal en van taal maak je weer geluid en kapotte plastic bierglazen. Krikkrak. Krakkrik. Ogen dicht. Achtergrond wordt voorgrond als.
De tijd van het jaar is nog te vroeg voor straatzangers en muzikanten. Geen virtuose accordeons van Russische makelij die gedrieën de Toccata en Fuga spelen. Geen zeemansliederen die gaan van de zee is nooit gesloten. Geen Andesorkesten met zwevende zamphyrtonen uit de Peruaanse panfluit. En geen zingen in deze Doelen zelf. Daarvoor moet je naar Nolaltijdlol, of naar de Twee Zwaantjes. Carla ging er wel eens heen, om naar Dries Roelvink te kijken. Bij ons in de Jordaan. Van hela hola hoeladijee.
- Wat blijkt hieruit? Dat zal ik je vertellen. Muziek verwijst altijd naar iets.
Tik tok. Nee toch. Het zal toch niet. Een mankepoot zwaait de deur open en kijkt kippig rond. Maffiose gaatjesschoenen. Strohoed. Canta buiten. Kan da? Da kan. Con do? Mm, u zei? Nog een tik tok hinkstap verder. Nog een. Maar nee. Hij draait om en loopt weg. Tok tik. Oef.
Een crazy saxomephone huilt. Droef. Mono Stereo Duo Toon.
Ah!
Slurp!