Bij Panda Bear is de lijn tussen genialiteit en gekte een dunne
OPERA
Sonya Yoncheva
Paris, mon amour (Sony)
*****
De naam van de Bulgaarse sopraan Sonya Yoncheva zingt al een tijdje rond. Bij De Nationale Opera zou ze vorig seizoen in Gounods 'Faust' komen zingen en in de Brusselse Munt stond ze op de rol voor Thomas' 'Hamlet'. Beide opera's werden gedirigeerd door Marc Minkowski, een Yoncheva-fan van het eerste uur. Maar de Bulgaarse moest beide engagementen afzeggen omdat ze haar eerste kind verwachtte. Ze tekende intussen een exclusief contract bij Sony en haar eerste solo-cd 'Paris, mon amour' werd net uitgebracht. Zo kunnen we ons dan eindelijk laven aan het geluid van deze Sonya Yoncheva, een zangeres om direct verliefd op te worden. Haar timbre lijkt op een melange van de stemmen van Mirella Freni en Renata Scotto - een perfecte mix van volmaakt rond legato en dramatische scherpte. Alsof Yoncheva's ene stemband uit Freni's strot komt en de andere uit die van Scotto. Verder zal haar wonderschone buitenkant Yoncheva's carrière zeker geen kwaad doen. Ze zingt hier een verzameling aria's uit opera's die in Parijs spelen of er gecomponeerd werden. Massenet, Gounod, Puccini, Offenbach en Verdi, het klinkt allemaal spectaculair mooi. Hoogtepunt is het slotduet uit 'Thaïs' (met Étienne Dupuis) waarin de beruchte hoge d's perfect geplaatst zijn. Frédéric Chaslin en het orkest uit Valencia zijn Yoncheva's goede partners.
De Bulgaarse sopraan Sonya Yoncheva.
