Betalen kan

Toen de eerste druk van het boek van De Hond het licht zag, was betalen via Internet eigenlijk nog helemaal niet mogelijk. In Amerika stuurden ze in grote hoeveelheden creditcardnummers over het net, maar het kwam weleens voor dat een argeloze creditkaartbezitter een rekening thuis kreeg voor iets wat hij helemaal niet had besteld: dan waren zijn gegevens onderschept. Daarom ontwikkelden de Nederlandse banken een ander systeem, waarmee betalen via Internet wel mogelijk werd. I-pay heette dat, een volledig Nederlands systeem dat werkte als een chipkaart.

Drie weken geleden kregen de Nederlandse kranten een persbericht waarin stond dat de proef met elektronisch betalen was geslaagd. Tienduizend computergebruikers hadden zich aangemeld als elektronisch betaler, zevenendertig bedrijven hadden hun koopwaar via het computerscherm uitgestald. Besloten werd om I-pay voor iedereen beschikbaar te stellen, want vóór die tijd mochten alleen abonnees van Planet Internet meedoen.

De proefconsumenten waren tevreden over het betalen, maar ten opzichte van gewoon winkelen waren er wel wat nadelen. Ten eerste: wie bestelde en betaalde via Internet wilde eigenlijk de spullen direct in huis hebben. Net zoals dat gaat in een winkel. Maar veelal moest het bestelde eerst nog ergens uit een magazijn worden gehaald, nadat de bestelling was verwerkt, daarna moest het ingepakt en verscheept. Dat kon weleens weken duren, zeker als iemand zijn zinnen had gezet op een heel speciaal cd'tje dat uit een ver land moest komen.

Maar ook het aantal winkels hield niet over. In eerste instantie waren er maar drie, waardoor de groei tot zevenendertig nogal spectaculair leek. Maar niemand sloot meer dan één keer per jaar een verzekering af, of bestelde dagelijks bloemen bij Fleurop. Er zijn meer winkels nodig, zeiden de betalenden.

De Postbank hoopt meer winkels naar het scherm te krijgen wanneer het ook mogelijk wordt grote betalingen te verrichten via Internet. Met I-pay kon hoogstens 250 gulden per keer worden uitgegeven, geen bedrag waarvoor Ikea graag zijn spullen online catalogiseert. Een nieuwe methode, ook met creditkaartnummers, maar dan veilig, wordt in het derde kwartaal van dit jaar geïntroduceerd.

Wanneer in 2005, zo rekent I-pay de toekomst, een kwart van de Nederlanders een Internetaansluiting heeft, zal het elektronisch betalen pas echt groot zijn.

Behalve als netvoorspeller De Hond zijn zin krijgt. Die wil dat de overheid miljarden investeert om iedere Nederlander aangesloten te krijgen, zodat winkelbediendes al vóór het jaar 2000 naar een andere functie kunnen omzien. Dat hij gelijk krijgt weet hij blijkens een al dagenlang gaand elektronisch debat over zijn boek heel erg zeker. “Waarom draaf je altijd zo door, Maurice?”, vragen Internetters hem. “Ik draaf niet door. Je zult zien dat ik gelijk heb. Ik hoop dat ik je over vijf jaar nog eens spreek!”, zegt de voormalig politiek cijferaar. Hoewel hij toegeeft dat funshoppen altijd leuker zal blijven. En daarmee bedoelt hij winkelen bij de bakker en de ijzerhandel.