Baard

Anniek van den Brand schrijft elke week over familie - en alles wat daarop lijkt.

ANNIEK VAN DEN BRAND

a.vandenbrand@trouw.nl

Als je de wegbreng- en ophaaldag er aftrekt, hebben we hem maar twee dagen niet gezien. Toch weet ik zeker dat zoon is gegroeid als hij terugkomt van zijn schoolkamp.

"Ik heb de baard in de keel", zegt hij bij wijze van begroeting.

"De baard in de keel?", zegt man. "Welnee joh, je bent gewoon schor."

In plaats van me te omhelzen, steekt zoon een vuist in de lucht en roept: "Mánnelijkheid!"

"Huh?", zeg ik.

"Dat zeiden de jongens op kamp tegen elkaar: mánnelijkheid!"

Ik krijg een grimas toegeworpen die het midden houdt tussen een vette knipoog en het begin van een huilbui.

Zoon had zich veel voorgesteld van het schoolkamp.

Geen oog zouden hij en zijn klasgenoten dichtdoen, ze zouden gewéldige grappen uithalen met de juffen, de dropping zou tot het ochtendgloren duren, de bonte avond zou een gelikte show worden. Het zou, kortom, vier dagen en drie nachten feest zijn.

En ik heb ook nog een geheime missie, vertrouwde hij me de avond voor vertrek op fluistertoon toe. Héél misschien zou dit wel de gelegenheid worden om op de valreep een van zijn maar liefst drie grote liefdes aan de haak te slaan.

Ik aaide hem over zijn blonde krullen.

"Misschien", zei ik.

Het is leuk geweest, begrijp ik. Maar van de geheime missie is niet veel terechtgekomen. Tot zijn ontzetting en ergernis legden de meisjes uit zijn klas het aan met de jongens uit de parallelklas, die ook mee op kamp waren.

"En toen gingen ze ook nog heel emotionele dingen zeggen."

"Emotionele dingen?"

"Ja, dat dit de laatste keer was dat we zo lang bij elkaar waren, en dat we hier nooit meer zouden terugkomen, dat we elkaar uit het oog verliezen."

"O."

"Op de terugweg, in de auto, moest ik daar bijna van huilen."

"Als ik moe ben, moet ik ook altijd heel snel huilen."

"Het raampje stond open, en ik dacht ineens: ja, over een paar weken zien we elkaar nooit meer."

"En toen?"

"Toen heb ik het raampje dichtgedraaid. Toen hoefde ik ook niet meer te huilen."

"Gelukkig."

"Totdat ik jullie weer zag."

"Ja."

"Ik heb trouwens wél de baard in de keel."

undefined

Wilt u iets delen met Trouw?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van Trouw rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@trouw.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden