Arbeidsmigranten identificeren zich met Brazilianen: ‘Ze komen net als wij uit arme families’

Als het cricketstadion leegloopt, ontmoet ik Mohammed Yakubu. Hij heeft net te midden van duizenden arbeidsmigranten zitten kijken naar Brazilië-Zuid-Korea op een groot scherm. Het is een gratis evenement dat de WK-organisatie opzette voor mensen voor wie kaartjes te duur zijn. Het cricketstadion ligt bij het industriële gebied waar veel arbeidsmigranten tussen de fabrieken en bedrijven in grote woonkazernes moeten leven.

“Dit was een prachtige avond”, vindt Yakubu (28). Hij komt uit Ghana, waar hij kapper was in Kasoa. In het stadje kon hij door de slechte economische situatie en de inflatie amper nog rondkomen. Via een tussenpersoon werd hij beveiliger van het WK, voor 1800 rial per maand (zo’n 470 euro, iets boven het minimumloon van Qatar). “Ik ben hier voor drie maanden, het eten is gratis en de huisvesting is goed. Man, ik ben gelukkig! Weet je wat hier het allerfijnste is? In mijn stad kan ik ’s avonds niet alleen over straat. Qatar is totaal veilig.”

Indiase deegflappen

De meeste mensen in het cricketstadion komen uit Bangladesh, Nepal en India. Sommige van hen zitten nog met hun werkoveralls op de tribune, of op het gras. Bijna alleen maar mannen. Het heeft iets van een popfestival maar dan met Neymar, Richarlison en Vinicius Jr. als hoofdacts en zonder bier. Bij kraampjes is wel alcoholvrij bier te krijgen, naast popcorn, karak (thee) en Indiase deegflappen met een ei-kipmengsel. En het kost allemaal heel weinig.

Ik spreek Nafish Tapu Siddique aan. De Bengaalse voetbalfan werkt al sinds 2014 in Qatar. “In mijn begintijd kreeg je nog contant betaald en soms niet. Daar zijn goede regels voor gekomen. Ik weet dat er mensen zijn die klagen, maar wij allemaal hebben het hier veel beter dan in ons eigen land.” Nafish is inmiddels opgeklommen tot baas van de truckchauffeurs bij een groot bedrijf. Trots vertelt hij zijn salaris: 3300 rial (864 euro).

Stanley The Dancer

Brazilië is in dit stadion zwaar favoriet. Veel bezoekers hebben gele shirts aan. “Dat komt omdat veel Braziliaanse voetballers net als wij uit arme families komen”, zegt Nafish (30). Twee Kenianen, iets verderop, hebben een andere reden. “Brazilianen zijn dansers, en dat zijn wij ook!” Ik had hun coole moves in de pauze al gezien. “Ik kan zelfs jou ook leren dansen!” Hij schrijft op mijn verzoek zijn naam in mijn kladblok: ‘Stanley The Dancer’. “Het liefst wil ik naar Europa. In ons land is zo veel werkloosheid. Kun jij mij helpen?”

Swingend wint Brazilië met 4-1, tot vreugde van vrijwel alle bouwvakkers, stratenvegers, fabrieksarbeiders, schoonmakers en beveiligers om me heen. Ik ontmoet een Duitse journalist. “Al deze mensen zijn positief over Qatar", zegt hij. We vragen ons af of ze het achterste van hun tong hebben laten zien.

Lees ook:

Het Zwitserse succes van de ‘secondos’

Zwitserland bestaat voor een groot deel uit spelers met een migratieachtergrond. ‘Al die andere culturen hebben sterkere persoonlijkheden met zich meegebracht.’