'Als je naam niet bij je past'

Vorige week portretteerde Saskia Aukema vijf mensen die hun naam veranderden. Ze blijken niet de enigen. Een selectie uit uw - vele - reacties:

undefined

Henk

Ik ben een Henk, maar ik heet Kees. Ik wil ook Kees blijven heten, want ik vind het een prima naam. Waarom ben ik dan een Henk? Wanneer mensen zich vergissen als ze mijn naam willen noemen, noemen ze mij steevast Henk. Nooit Joop, Karel of John, altijd Henk. Conclusie: Ik ben kennelijk een Henk.

kees schouten

undefined

Wijntje

Nee, nooit overwogen mijn naam 'Wijntje' te veranderen. Het was de naam van mijn oma Weintje. Alleen heeft mijn vader mij per abuis met een lange ij in laten schrijven. Tot ongenoegen van mijn moeder. Ik werd altijd Wijnie genoemd. Gepest ben ik nooit, terwijl ik ook nog rood haar en sproeten heb. Ik moet wel regelmatig uitleggen waar de naam vandaan komt. Als ik ooit een naam voor een zaak zoek wordt het: Wijntje en Ko (mijn echtgenoot heet Koos).

Wijnie Nieuwenhuyse-Gootjes

undefined

Jerûn

Sinds 2001 heb ik de schrijfwijze van mijn voornaam veranderd en noem ik mijzelf Jerûn. Ik heb de OE vervangen door de u met een dakje (circonflexe) enerzijds om mijn Friese afkomst weer te geven (de klank is hetzelfde) maar belangrijker nog; om mensen die mijn naam moeten schrijven zorgvuldiger te laten zijn. Iedere keer dat men mij vraagt hoe ze in vredesnaam dat dakje op de u moeten krijgen, lach ik in mijn vuistje en ik geniet als ik vervolgens Jerûn op de juiste wijze geschreven zie.

Jerûn Dreves

undefined

Margreet

1949, mijn moeder is in verwachting. Als het een meisje wordt zal zij de naam van oma krijgen: Grietje. Mijn ouders zouden haar liever Margriet noemen, naar prinses Margriet. Als mijn vader mij gaat aangeven, neemt hij de beslissing om mij als Greetje in te schijven, wat mijn moeder fijn vindt. Ik heb een hekel aan mijn naam. Dan ben ik 17 en ga een weekend op kamp, waar toevallig vier Greetjes aanwezig zijn. Dus roep ik meteen: "Noem mij maar Margreet!" Twee jongens van mijn klas zijn er ook. 's Maandags zeggen ze tegen elke leraar, dat mijn naam veranderd is. Ik ben die jongens eeuwig dankbaar.

Margreet Kruijswijk Jansen-Wiersema

undefined

Sarina

Op 18 juli 1942 ben ik geboren. De oudste dochter werd vernoemd naar de moeder van vader. Zo waren de regels. Maar mijn oma heette Saakje. Mijn moeder wilde haar dochter zo niet noemen. In die jaren was er een hit: 'Sarina het kind uit de Dessa'. Opa heette Marinus. En zo heette ik Sarina. Naar m'n beide grootouders!

Sarina Antonia Gerarda Mets - Speijers

undefined

Pak Yanto

Toen ik in 1945 geboren werd, was het nog oorlog in Nederlands-Indië en niet bekend of de twee broers van mijn moeder die daar woonden nog in leven waren. Mijn ouders besloten hen, Jan en Anton, te vernoemen.

Mijn oma was daar niet tevreden mee en eiste dat ook de derde zoon, Chris, werd vernoemd. Zo werd het Jan Anton Christiaan. Roepnaam: Jan Anton. Beide ooms hebben de oorlog overleefd.

Sins 1981 kom ik vaak op Oost-Java. Jan Anton is wel een mondvol daar. Ik bedacht zelf Kristiyanto, waarin al mijn namen verdisconteerd zijn. Maar ook deze naam is lang. Zo werd het Yanto, een gewone Javaanse naam. Maar wel met het daar gebruikelijke 'Pak' (vader/meneer) ervoor. Sindsdien ga ik door het Indonesische leven als Pak Yanto.

Jan Anton Burger

undefined