'Als fan van Jesaja kan ik de grove PVV-taal wel waarderen'

Een christen die PVV stemt, kan dat? Een maand voor de verkiezingen, heeft Woord en Dienst, opinieblad voor protestant Nederland, een theoloog gevonden die de vraag met 'ja' beantwoordt. Alain Verheij, die ook 'zeer actief blogt' vindt het niet raar dat christenen kiezen voor Geert Wilders. 'Het gebeurt namelijk al op relatief grote schaal', verzekert hij. 'Dat is de charme van de kerk: het is één van de weinig plekken waar de GroenLinkser naast de PVV'er zit.'

Wat deze christenen dan zoeken bij de PVV? Volgens Verheij missen ze bij 'weglach-premier' Rutte een 'helder visioen' en dat vinden ze bij Geert Wilders. 'Hij zet in één A4tje op een rijtje hoe dit land eruit moet zien en wat dat gaat kosten en opleveren. De elite weigert dat. Te postmodern, arrogant of laks voor een helder visioen.' Over de inhoud van dit A4tje heeft Verheij het niet. Wel wil hij nog iets kwijt over de toon van de PVV. 'Als fan van Jesaja kan ik het grove en onbetamelijke karakter van dat protest eigenlijk best waarderen. Fatsoen is overrated.'

Tegenwicht krijgt Verheij van 'progressief-orthodox schrijver' Robert Plomp. Zelfs áls Wilders gelijk zou hebben, schrijft Plomp, dan mist zijn aanpak 'precies wat elke christen zou moeten kenmerken: liefde en mededogen, allereerst voor je vijanden.'

Ook dominee Aarnoud van der Deijl worstelt met het onbehagen in de samenleving. In zijn gemeente Hoofddorp worden regelmatig maaltijden georganiseerd waar moslims en christenen elkaar ontmoeten. Daar komt veel volk op af, maar nooit een PVV-stemmer. 'Het is theedrinken 2.0.' Daarom beschrijft hij, nog altijd in Woord en Dienst, het verhaal van Berthy, vroeger medewerkster van het Groene Kruis.

In de jaren zeventig kreeg Berthy na jaren wachten een woning toegewezen, op voorwaarde dat ze zich zou bezighouden met een Vietnamese vluchteling in dezelfde flat. Toen die aankondigde te scheiden kregen zij én haar ex een woning, plus 6000 euro om die in te richten, aldus Berthy. Maar toen zij jaren later na een scheiding aanklopte bij de overheid, stuurde die haar 'een bureaucratisch woud van regels in'. Ook de kerk liet het afweten. Vandaar Berthy's vraag: waarom helpen Nederlanders vluchtelingen wel en hun eigen mensen niet? Een vraag die de dominee aan het denken heeft gezet: 'Doet onze kerk wel genoeg voor de mensen vlak om ons heen?'

Iets van een antwoord vinden we in het magazine Volzin. Anja Machielse, hoogleraar Empowerment van Kwetsbare Ouderen vertelt daarin dat Nederland de behoeften van ouderen verkeerd inschat. Die zoeken vooral emotionele steun, blijkt uit haar onderzoek; praktische steun alleen is niet genoeg. Maar de naasten met wie ouderen diepe gesprekken willen voeren - familie of vrienden - zijn door de participatiesamenleving druk met het regelen van praktische zaken. Dat probleem wordt door de overheid onderschat, denkt Machielse. 'Ouderen willen niet alleen autonomie, ze willen een omgeving die hun kwetsbaarheid accepteert. Ze willen kwetsbaar mogen zijn.'

Ook Volzin ontkomt voor de verkiezingen niet aan het thema polarisatie, maar van dat front is ook wel eens iets positiefs te melden. Zoals het initiatief van Sofie Sloot (27, biseksueel), Rafel Mahmoud (24,moslim) en Benjamin Heertje (24, Jood) om gedrieën langs Amsterdamse scholen te gaan om vooroordelen ze bestrijden. 'Voor veel jongeren is het voor het eerst dat ze iemand ontmoeten die Joods is, of homo.' Die ontmoeting is niet altijd makkelijk, want je stelt je kwetsbaar op, vertelt Benjamin. Bovenal probeert het drietal jongeren te leren dat je best een afwijkende mening mag hebben, zolang je elkaar maar respecteert. Soms lukt dat, vertelt Rafel. Na afloop van een serie lessen over homoseksualiteit meldt een jongen dat zijn ouders homoseksualiteit afkeuren, maar: "ik heb ze wel gezegd dat het onze mening is. Het is niet de enige waarheid."

Overigens ergert Rafel zich aan ouders die hun kinderen opvoeden met het idee dat er geen verschil is tussen mensen. 'Ik kan het wel uitschreeuwen: daar gaat het niet om! Mensen voelen dat verschil en worden benadeeld op basis van dat verschil. Ik ben donker en jij bent wit. Als je zegt dat je geen verschillen ziet, dan zeg je eigenlijk: ik zie jou niet.'

undefined