Als arts een strijd voeren voor betere samenleving

Nordin Dahhan (49) is vier dagen per week kinderarts bij verschillende ziekenhuizen in Amsterdam. Hij vertelt graag over zijn werk aan vrienden en familie. „Dan praat ik niet over ziektes, maar over medische ontwikkelingen en ideeën. Ik merk dat het mensen boeit. Voor mij is arts zijn een roeping, niet gewoon een baan.”

Dahhan studeerde eerst geneeskunde in Marokko, maar begon opnieuw in Nederland. „De universiteit van Rabat was chic, maar de echte wereld is heel anders. Ik studeerde geen geneeskunde om een nieuw medicijn te ontdekken, ik wilde maatschappelijk betrokken zijn. Al in Marokko vond ik dat ik als geneeskundige ook strijd moest voeren voor een betere samenleving.”

Met de huidige staat van de zorg kan hij wel leven. „Natuurlijk is er veel geld nodig. Maar blijven roepen dat er meer geld en meer artsen nodig zijn, levert niet zo veel op. Je moet zelf blijven denken en doen. Vernieuwingen hoeven niet veel geld te kosten, maar daarmee kun je verzekeraars wel enthousiast maken.” Dahhan begon een kenniscentrum en een kinderpoli voor allochtone kinderen en hun ouders. „Ik neem veel op me, maar je wordt ook handiger met je tijd. Het enige wat eronder lijdt is mijn slaap.”

Het contact met patiënten, dát is zijn leidraad. „Vier dagen ben ik intensief bezig met patiënten. Dat vind ik het leukste van mijn baan. Ik kom vrijwel altijd met een goed gevoel thuis. Het is ontzettend boeiend om na te denken over een probleem en een kick om tot een oplossing te komen. Alleen als er een dag overleg is, vind ik dat minder leuk.”

„Ik ben absoluut trots op mijn werk. Ik heb al veel bereikt. En van tien ideeën worden er misschien twee uitgevoerd, maar dat is ook prima. Ik krijg er zelfs energie van. Ik denk nooit aan mijn pensioen. Ik ben een duizendpoot met een focus op etnische diversiteit. Daar zit mijn hart.”