allemaal familie

anniekvandenbrand@gmail.com

undefined

Beste Anniek

De schrik sloeg me om het hart bij het lezen van de woorden: Dag Anniek! Elke zaterdag las ik met veel plezier je stukje over man en twee oudere kinderen, over zoon, over dochter, over juf, het schoolplein, vriendinnen, de bakkerij in Brabant, moeder, vader, over je Brabantse roots en over de A2 en nog vele andere onderwerpen waar vaak het loslaten doorschemerde. Je stukjes waren in grote lijnen herkenbaar en hebben me ontroerd en laten gieren van het lachen.

Over loslaten gesproken: de zaterdagen zullen nu anders zijn zonder jou, en ik zal je missen. Ik vind dat loslaten niet gaat zonder een goed afscheid. Voor het lezen van je laatste stukje ben ik naar de bakker gegaan en heb gebak gehaald. Onder het genot van koffie met gebak heb ik je laatste stukje gelezen. En rijdend over de A2 zal ik aan je denken. Ik wens je alle goeds voor de toekomst.

Dag Anniek!

Annemarie Moerman

undefined

Beste Anniek,

We lazen in Trouw dat je vertrekt en dat deze column je laatste was. Dank je wel voor alle mooie verhalen, we hebben er alle jaren van genoten! Je column was iedere zaterdag weer voor ons een reden om snel te kijken waarover het dit keer zou gaan en daardoor een hoogtepunt in de weekendkrant! Vooral je verhalen over je kinderen toen ze nog klein waren hebben ons erg vermaakt. We zullen jou en je verhalen missen, maar we wensen je het allerbeste!

Connie en Luuk lodder

undefined

Beste mevrouw Van den Brand,

Jammer, jammer, jammer, dat u weg gaat bij Trouw. Wij voelden ons min of meer één met u, uw kinderen, uw gezin, vader (overleden), moeder, ooms, tantes, zussen enz. enz. Het waren prachtige herkenbare stukjes over de kinderen en de rest van de familie. Bij ons ligt die tijd van jonge kinderen al weer even achter ons (zoon van 40 en dochter van 38), maar eigenlijk is er nog niks veranderd. Ik hoop dat alle abonnees van Trouw schrijven dat ze het jammer vinden dat u gaat, misschien kunnen we u zo nog op andere gedachten brengen.

Ria en Evert Sikkema

undefined

Beste Anniek,

Wat ontzettend jammer dat je stopt bij Trouw. Wekelijks las ik jouw stukje in Tijd met grote interesse! En altijd moest ik erom lachen, soms schaterlachend. Vooral door herkenning van wat je schreef. Mijn man komt uit Brabant, we hebben twee kids. Eentje nu van 15, meisje, en een jongen in groep 8. Dus veel van wat je schreef gebeurde ook bij ons. Bedankt voor je mooie stukjes en veel succes met wat je nu gaat doen!

Esther Hazendonk

undefined

Beste Anniek,

Dank je wel voor de mooie columns in Trouw. Heel jammer dat het zaterdag de laatste keer was dat ik ervan kon genieten. Ik heb me afgevraagd waarom ik je columns zo graag las. Ik vond ze boeiend, goed leesbaar, menselijk, een mix van nu en de herinneringen van toen. Een verlies voor Trouw!

Hanneke Schaapman

undefined

Dag Anniek,

Heel veel dank voor je prachtige en ontroerende verhaaltjes. En bedank ook al je familieleden, je beschrijft ze echt en menselijk. Dank voor de vele glimlachen en af een toe een traan, die je me gaf. Het ga jullie allemaal heel goed.

Corrie Stoeckart

undefined

Geachte mevrouw Anniek!

Wat flikt u ons nu? Elke zaterdagochtend posteer ik mij bij de brievenbus om zo snel mogelijk uw column te kunnen lezen en nu gaat u weg bij Trouw! Ik ga uw even lichtvoetige als trefzekere schrijfstijl missen. Opvoeden is bij mij thuis geen zaak meer, af en toe herkende ik situaties.Wat u ook gaat doen, veel succes toegewenst!

Hans Blok

undefined

Beste Anniek,

Dank voor je ontroerende colums, je hebt gevoel voor details die het leven laten zien.

Je bent niet de enige in de uittocht van goede columnisten; mag jou dat tot troost zijn.

Marlies Wijnen

undefined

Beste mensen van Trouw, lieve Anniek,

Tijd zal nooit meer dezelfde Tijd zijn, zonder jou. Bedankt dat je veel wel en wee met ons wilde delen.Wij hebben ervan genoten. We wensen de redactie van Tijd, ook nadat ze jou moeten loslaten, veel wijsheid en plezier bij het invullen van hun Tijd. Vriendelijke groeten uit Winsum.

Dirk en Kunny Wieringa

Honderden mails stroomden er de afgelopen week binnen bij Anniek van den Brand na haar laatste column. Van lezers die haar persoonlijk wilden bedanken, die zich na al die jaren verbonden voelden met haar gezin, familie, vriendinnen en het schoolplein. Een bloemlezing.

undefined