Alleen goud telt voor Van der Breggen

Anna van der Breggen is voorbij het punt in haar carrière dat ze nog warmloopt voor een medaille. "De kleur dan", preciseert de olympisch kampioene van Rio. Zilver en brons vormen geen uitdaging of beloning meer. Als je Luik-Bastenaken-Luik, de Waalse Pijl en de Amstel Gold Race in zeven dagen tijd weet te winnen, en ook de Giro d'Italia voor vrouwen, dan verbleekt alle edelmetaal. Goud natuurlijk uitgezonderd.

De blik van de 27-jarige wielrenster uit Zwolle verried dinsdag na afloop van individuele tijdrit haar ongenoegen over de uitslag. Echt blij was ze niet met de zilveren medaille om haar nek. "Ik heb volgens mij nog zo mijn best gedaan om te lachen", relativeert ze drie dagen later met een ironische ondertoon haar WK tot dusver. "Ik weet dat ik niet heel veel kansen krijg op een wereldtitel. Dan is het zuur om op dat tweede treetje te staan."

De lobby van het Nederlandse rennershotel in een buitenwijk van het Noorse Bergen lijkt een dag voor de wegwedstrijd op een catwalk voor wereldkampioenen. De overmacht van het Nederlandse wielrennen wordt hier uitgedrukt in regenboogmouwtjes voor Ellen van Dijk, Marianne Vos en sinds dinsdag Annemiek van Vleuten. Het moet heel gek lopen wil er vandaag op de wegwedstrijd niet nog een titel bijkomen.

Wat betekent een wereldtitel voor jou?

"Wereldkampioen worden is iets bijzonders. Je mag je een jaar lang de beste renster noemen. En het is voor mij heel stimulerend dat ik het nog nooit ben geweest."

Je zat er vaak heel dichtbij. Draag je dat als last mee?

"De katers na afloop blijven wel een tijdje lang rondzingen, ja. Als ik terugdenk aan Richmond zeker. (Van der Breggen werd in 2015 zowel tweede op de wegrit als de tijdrit, red.). Dat gevoel is sterker na een tijdrit. Op de weg ben je ook van andere factoren afhankelijk. Anderzijds, als ik geen wereldtitel win dan denk ik niet: oh, mijn carrière is mislukt."

Alle ogen zijn vandaag gericht op de Nederlandse ploeg. Is dat een luxe of een handicap?

"Ik zie dat niet als een probleem. Als je zoals wij het hele jaar voor sterke ploegen rijdt, is het ook geen issue. Natuurlijk heb je hier op het WK een andere samenstelling. Bij je eigen ploeg kan je je richten op bepaalde wedstrijden. Dat is hier op een WK natuurlijk niet zo. Het is heel makkelijk om niet tegen elkaar te rijden als Nederlanders, geloof me. Het hoeft elkaar echt niet te bijten."

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Maar toch: er zijn zeker drie, vier Nederlandse vrouwen, jij incluis, die in aanmerking komen voor de wereldtitel

"Wij zijn hier met een groep waarvan iedereen dit jaar wel een koers heeft gewonnen. Er is geen uitgesproken favoriet."

Lachend: "Als ik met bedragen zou kunnen smijten voor de wereldtitel had ik het gedaan. Maar ik weet dat het zo niet werkt. Die wereldtitel is belangrijker dan geld. Het is geen kwestie van eerlijk verdelen, omdat Marianne er al drie heeft en Annemiek een. Zo werkt het niet in het wielrennen."

Hoe zit jij dan op de fiets als Annemiek of Marianne demarreert in de finale?

"Ik ga er niet achteraan rijden als je dat bedoelt. Je weet dat hier een paar meiden heel graag kampioen willen worden. Ik heb een aantal WK's voor Marianne gereden. En ik heb op dit moment het gevoel dat ik heel veel gewonnen heb en dit nog niet. Ik ben in vorm en kan het ook. Maar tegelijkertijd snap ik ook wel dat het niet is zoals vroeger, dat er maar één uitgesproken kopvrouw is. Dus dat er ook een mogelijkheid bestaat dat ik geen wereldkampioen word, maar bijvoorbeeld Chantal Blaak of Annemiek. En dat is zo."

Ben je Vos als het ware ontstegen?

"Wij zijn inmiddels een paar jaar verder. Er is een aantal dingen veranderd. Ontstegen vind ik een beetje klinken als van 'nu ben ik belangrijker dan zij'. De rollen zijn veranderd. Ik denk dat als Marianne kon kiezen, ze de oude verhoudingen zou laten zoals ze waren. Maar dat is niet meer zo, dus daar heeft ze geen keuze meer in. En Marianne rijdt nog steeds goed, maar anders dan zij drie jaar geleden deed."

Leg eens uit hoe acht kanshebbers én ploeggenoten de lieve vrede bewaren in de ploeg?

"Wij hebben elkaar niet uitgekozen. Wij zijn op de eerste plaats collega's. Maar er zitten ook veel vriendinnen tussen. We kennen elkaar al jaren. Dat schept een band. Neem de junioren. Die zitten hier in het hotel voor het eerst samen. Daar is de dynamiek weer heel anders."

Als je hier niet wint, wat is dan de winst van dit WK voor jou?

"Als het geen goud wordt, dan maak ik er ook geen obsessief gegeven van. De Olympische Spelen en de klassiekers hebben mij in dat opzicht een ontspannen gevoel gegeven. Het is een fijne gedachte dat wat ik nu nog win in mijn loopbaan, een dikke bonus betekent."