Al een paar uur na de aardbeving is de hulp van Turkse Nederlanders onderweg

Normaal gesproken is Zubeyïr Akbulut kok en mede-eigenaar van restaurant Levantine, een Turks-Koerdisch restaurant in de buurt van het Centraal Station van Utrecht. Maar vanavond verzamelt hij kleding voor het aardbevingsgebied in Turkije. “Iemand die ik ken heeft een transportbedrijf in Turkije”, zegt hij gehaast, want veel tijd voor een gesprek heeft hij niet. “Toevallig had hij net vier vrachtwagens in Den Haag. Hij neemt een opdracht voor de terugweg niet aan, zodat die wagens met hulpgoederen terug kunnen rijden.” De goederen gaan eerst van Utrecht naar een verzamelpunt in Spaarnwoude.

‘Voor Haïti heb ik ook geld verzameld’

Akbulut groeide op in Elazığ, een stad honderd kilometer van het epicentrum van de tweede schok. “Daar ken ik natuurlijk nog veel mensen. Gelukkig heb ik geen slecht nieuws gehad, maar van sommigen heb ik nog niets gehoord.” Hij laat zijn telefoon zien. “Ik heb echt met honderden mensen contact gehad. Gebeld, geappt.” Dat de aardbeving in de buurt van zijn geboortestad plaatsvond, raakt hem diep, “maar ik ben even gevoelig voor andere plekken. Bij de grote aardbeving in Haïti heb ik ook veel geld verzameld.”

Hoewel de meeste Turkse Nederlanders van buiten het getroffen gebied komen, leeft de ramp enorm. Zo haalde hulporganisatie Islamic Relief Nederland binnen een dag meer dan 50.000 euro op aan donaties. Verderop, in de multiculturele Kanaalstraat staat bij veel Turkse winkels de televisie aan. Zo ook in de koffieruimte van de ULU Moskee. Het beeldscherm is afgestemd op Kanal Urfa, een lokale zender uit het getroffen gebied. Net als bij CNN loopt het laatste nieuws in een lichtkrant onderin het beeld, met daarboven live beelden van bergingswerk met scheppende graafmachines. Aan een twintigtal kantinetafels zitten plukjes mannen. Ze staren met bewogen gezicht naar het scherm.

Een kind wordt levend onder het puin vandaan gehaald

Pensionado Kemal Camusci - grijze muts, blauwe winterjas - kijkt er met een zorgelijke blik naar. “Het is echt heel erg. 1121 doden. En 600 in Syrië. We bidden voor die mensen.” Maar er zijn ook lichtpuntjes: “Net werd er een kind levend onder het puin vandaan getrokken.” Hij zit al sinds het nieuws bekend werd aan het scherm gekluisterd. Hij komt zelf uit Ardahan, in Oost-Turkije, bij de grens met Georgië. “Dat is een flink stuk van het gebied af. Daar heb je nooit aardbevingen.”

De eerste aardbeving die hij zich herinnert, was nota bene in Nederland: “Vijftien jaar geleden woonde ik in Kanaleneiland. Ik zat te roken. Toen trilde de vloer en ging de lamp heen en weer. Ik rende naar het balkon. Mijn vrouw vroeg. Wat doe je?! Ik zei dat het een aardbeving was. ‘Ah, je bent gewoon dronken!’ riep ze. Maar het was echt waar.” Hij lacht. Om vervolgens weer bedrukt naar het scherm te staren.

Smeekbedes voor de slachtoffers

De imam van de moskee, Suleyma Cocu, schuift even later ook aan. “Het is diep triest”, zegt hij. Zelf kent hij niemand in het getroffen gebied. “We zijn verdrietig, weten niet wat we moeten zeggen.” Hij sprak er in zijn middaggebed over. “We hebben smeekbedes gedaan voor de mensen die overleden zijn.” Hij vertelt dat de moskee meedoet aan een actie, via de overkoepelende stichting van 150 moskeeën in Nederland. Ook zijn telefoon liep vol met berichtjes. “Ik kreeg enorm veel acties doorgestuurd op WhatsApp, zo snel al”, zegt hij tevreden.

Terwijl hij het zegt verschijnt er een nieuw bericht op de Turkse tv. 1498 doden. 8000 gewonden. 10 steden getroffen. 2834 gebouwen vernield.

Lees ook:

Meer dan 2600 doden in Turkije en Syrië, slecht weer bemoeilijkt reddingswerkzaamheden

Turkije en Syrië zijn in de nacht van zondag op maandag getroffen door een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Volg het laatste nieuws in ons liveblog.