Aandelenlease (2)
Op 7 oktober jl. schreef ik over aandelenleaseproducten. Dat leidde tot een stroom van 'soms schrijnende' reacties. Zo was een oudere weduwe uit Rijswijk zwaar gedupeerd door Groeivermogen en de Beursversneller waar zij eind jaren negentig op advies van haar 'financiële adviseurs' tienduizenden guldens in had gestort. Of ik kon uitleggen hoe anno 2004 van dit vermogen alleen nog maar schulden resteerde? Opgelicht voelde zij zich, aangezien niemand van haar 'adviseurs' ooit had verteld dat het om het leasen van aandelen ging en wat de gevaren van deze producten konden zijn.
Maar ook praktische vragen kwamen binnen. Zo vroeg een lezer uit Amsterdam zich af waarom de organisaties die de belangen van de gedupeerden behartigen, zo versnipperd zijn: 'Is het niet slimmer om een vuist te maken?' Het antwoord luidt dat het ene aandelenleaseproduct het andere niet is. Zo richt de stichting Leaseverlies (www.leaseverlies.nl) en Eegalease (www.eegalease.nl) zich tegen Legio Lease van de DexiaBank, terwijl Leaseleed (www.leaseleed.nl) strijdt tegen het inmiddels ontbonden SpaarSelect en de Vereniging Consument & Geldzaken (www.geldwijs.nl) juist Groeivermogen van Fortis Bank wil aanpakken. Een andere oorzaak is dat de belangenbehartigers van mening verschillen over de meest effectieve juridische aanpak. Zo richt de stichting Leaseverlies zich met name op het punt van misleidende reclame, terwijl anderen van mening zijn dat er tegen leaseproducten een veel groter aantal rechtsinbreuken is aan te merken.
Ook kwamen er vragen over de zinsnede op de site van de Consu-mentenbond die eigenaars van effectenleaseproducten van 'andere' partijen het volgende adviseert: 'Vermeld bij het eindigen van een overeenkomst dat u zich het recht voorbehoudt om in de toekomst op deze afwikkeling terug te komen, als uit gerechtelijke procedures zal blijken dat de afwikkeling voor u gunstiger had dienen te zijn.' Is dit hetzelfde als stuiting van verjaring, vroeg een lezer uit Gouda zich af.
Nee, antwoordt Pauline van den Brandhof, woordvoerder van de Consumentenbond. ,,Deze zin is bedoeld als 'voorkoming van rechtsverwerking'. Als je op een bepaald aanbod ingaat, dus als je akkoord gaat met een bepaalde afwikkeling, dan kun je je rechten niet verwerken als achteraf blijkt dat toch een gunstiger regeling mogelijk was geweest. Vandaar het advies om te vermelden dat je een voorbehoud maakt ten aanzien van de acceptatie van een bepaalde oplossing. Mocht in de toekomst blijken dat de consument eigenlijk recht heeft op een gunstiger regeling dan komt die regeling daarvoor alsnog in de plaats. Stuiting van de verjaring is iets anders. Een vordering verjaart na verloop van een bepaalde termijn (standaard 20 jaar, maar afhankelijk van het soort vordering kan dit ook 5 jaar of 2 jaar zijn). De wet biedt mogelijkheden om deze verjaring tussentijds te stuiten, bijvoorbeeld door het uitbrengen van een dagvaarding. Met het stuiten voorkom je dat de vordering richting de wederpartij door het verstrijken van de termijn verloopt. Rechtsverwerking daarentegen kan iemand het recht van spreken ontnemen doordat je zelf een handeling hebt verricht, zoals het accepteren van een aanbod van je wederpartij.”
