Aandacht voor de Amiri's in komkommertijd

Afgelopen week werd ik benaderd door een journalist op zoek naar nieuws. Het is komkommertijd weet u, en dan is 'nieuws' kennelijk iets wat je moet zoeken. Ze mailde me met de vraag hoe het nu met Tamana en haar vader gaat. Het was toch groot nieuws geweest hoe vader Feda Amiri op 5 januari, na 18 jaar legaal in Nederland, werd uitgezet naar Afghanistan op verdenking van betrokkenheid bij oorlogsmisdaden. Dit zonder onderzoek naar zijn achtergrond, dus zonder bewijs en zonder afscheid te mogen nemen van zijn vrouw en drie kinderen. Na zijn deportatie verdween hij spoorloos en zijn familie maakte zich uiteraard enorm ongerust. Ik volgde dat nieuws en schreef er vele columns over in deze krant.

Na een maand niets van hem gehoord te hebben besloot zijn 23 jarige dochter Tamana zelf naar Kaboel te reizen om hem te zoeken. Ik vond dat onverantwoord en belde diverse nieuwsredacties met de vraag of ze een verslaggever met haar mee wilden sturen. Tevergeefs. Bij de NOS zeiden ze zelfs dat ze al drie items hadden gemaakt over Afghanistan dat jaar, en dat het nu dus wel weer genoeg was met het brengen van nieuws over dit land. Daarom besloot ik zelf mee te gaan. Om haar te steunen en ook om er zelf voor te zorgen dat dit verhaal in het nieuws zou blijven. Ik huurde persoonlijk een oorlogsjournalist/cameraman in, Eric Feijten, die voor diverse nieuwsprogramma's werkte en al veel in Afghanistan was geweest.

Tamana vond haar vader. Hij lag in een ziekenhuis met ernstige psychische problemen en herstellende van een kniebreuk die hem was toegebracht door mannen van de Nederlandse Marechaussee tijdens de uitzetting, zo vertelde hij. Omdat hij had geschreeuwd in het vliegtuig dat hij niet uitgezet wilde worden, hadden ze hem uit het vliegtuig gehaald, in een busje van de marechaussee geduwd, tape over zijn mond geplakt, vastgebonden - waarbij hij viel en zijn knie brak - en een zak over zijn hoofd gedaan.

In deze toestand werd hij terug het vliegtuig ingesleept, waar hij languit moest liggen over de schoot van drie mannen van de marechaussee. Pas na 20 minuten mocht de zak weer van zijn hoofd en werd de tape van zijn mond gehaald.

Maar zijn grootste trauma liep hij op vóór dit gebeurde. Namelijk in het detentiecentrum. Een vrouw van de dienst terugkeer en vertrek had hem een papier voorgelegd dat hij moest tekenen. Hiermee zou hij verklaren vrijwillig terug te keren naar Afghanistan. Maar hij weigerde. Als straf moest hij in de gang, waar mensen stonden te kijken, al zijn kleren uittrekken en werd hij naakt, ook zonder papieren hemd (waar hij recht op had) in een isoleercel gestopt.

Twee weken zat hij daar. Naakt. Met dag en nacht camera's op hem gericht en lampen die 24 uur aan bleven staan. Een enorme vernedering. En verboden.

De marechaussee en de IND ontkennen dit verhaal. Maar het dossier over de zaak is al drie keer herschreven en naar buiten gebracht, met steeds een ander verhaal. Ook zijn er ondertussen getuigen opgedoken die alles zagen in het vliegtuig. Echter, ze durven tot op heden geen officiële verklaring af te leggen omdat er in het vliegtuig door de marechausse is omgeroepen dat wie íets van deze gebeurtenissen naar buiten zou brengen in land van herkomst (de meeste passagiers waren Indiërs) zou worden vervolgd en berecht.

De getuigen die wij hebben gesproken zeggen hier in Nederland te zijn opgezocht door justitie en bedreigd met sancties waaronder het afnemen van voogdij (een van de getuigen is een vader in scheiding die juist nu vecht om een voogdijschap).

Tamana en ik zijn niet bij machte om al deze zaken te checken. Wel is de Nationale Ombudsman gestart met een onderzoek.

Aan die journaliste die zocht naar nieuws en wilde weten hoe het gaat: het gaat hartstikke klote. Feda zit in New Delhi, zijn visum geldt nog een half jaar. Het Europees hof heeft nog steeds geen onderzoek gedaan naar zijn achtergrond en dat betekent dat hij over 6 maanden terug moet naar Afghanistan. Dat land waar bijna dagelijks aanslagen zijn. Waar het gevaarlijk is. Oja: en hij is onschuldig. Dat weet ik zeker. Dankjewel voor je interesse.

undefined