Mijn moeder bracht bloemen naar haar collega-Trouwbezorger

Al in mijn kindertijd was Trouw verbonden met spannende verhalen. Hij werd rondgebracht door mijn moeder toen ze acht was, onder het matrasje van haar poppenwagen. Ze was trots dat ze haar vader kon helpen bij het verspreiden van deze verboden krant. Zelf nam mijn grootvader exemplaren mee onder de toga in zijn koffertje wanneer hij buiten zijn gemeente Klaaswaal ging preken.

Mijn oma Rose was minder geestdriftig over dit krantenbezorgersbaantje van haar kind. Toen ze vanuit een raam van de pastorie haar man en dochter bij het kippenhok betrapte op een stiekeme transactie stoof ze naar buiten. ‘Een kind! Onverantwoord! Jij denkt dat God en Jezus alles goed laten ­aflopen maar daar hebben ze jouw gezond verstand wel voor nodig. Dit is naïef en ­roekeloos.’

Door een loslippige dorpsgenoot ging het inderdaad mis zodat mijn grootvader in de gevangenis van Rotterdam belandde. Daar werd hij gelukkig na een paar weken uit vrijgelaten dankzij de instructie van een priester en celgenoot: ‘Bij een verhoor alles ontkennen en liegen dat het gedrukt staat’.

Uitspraken over naastenliefde en ­rechtvaardigheid zijn loos wanneer je die niet in daden omzet

De verzetsactiviteiten van mijn opa kwamen voort uit zijn geloof, zoals dat ook gold voor de oprichters van de krant. Die strijdlust voor een goede zaak sprong over op mijn moeder. Met het gezin gingen we naar een fraai twaalfde-eeuws kerkje in Bunnik, maar ik vergezelde mijn moeder op zondagochtend ook graag naar het Motoresto in Odijk waar de oecumenische beweging ­Sjaloom bijeenkwam die nauwe banden had met de PSP. Daar werd de Bijbel op de krant gelegd. Mijn moeder deed mee aan inzamelacties en liep mee in demonstraties. Ik was onder de indruk van de bevlogenheid en ­begreep dat je wanneer je ergens in gelooft daar consequenties aan moet verbinden. En dat uitspraken over naastenliefde en ­rechtvaardigheid loos zijn wanneer je die niet in daden omzet, zowel in het groot, op maatschappelijk en politiek vlak, als in het persoonlijke leven van alledag.

Applaus voor de zorg is mooi maar klinkt hol wanneer we niet méér over hebben voor het tonen van onze waardering. Compassie met de kinderen op Lesbos is slechts een kreet als we niet daadwerkelijk iets aan hun situatie doen. Een zwart vierkantje op Instagram brengt geen schot in de Black Lives Matter-zaak.

Mijn moeder begint haar dag nog steeds met Trouw. Ze knipt nog weleens een stukje voor me uit al ontvang ik de krant nu digitaal en kan ik op een Romeins terras het ­laatste nieuws lezen over het nabijgelegen Vaticaan. Meevechten in de voorhoede voor een rechtvaardiger wereld laat ze aan nieuwe generaties over maar toen Pedro, die al ­jarenlang de krant in alle vroegte in de bus doet, een paar ribben had gebroken door een val is ze bloemen gaan brengen naar haar ­collega-Trouwbezorger.

Rosita Steenbeek is schrijfster en woont deels in Rome