Maria (44): Ik zocht geen relatie, maar een co-ouder

Tijdgeest verkent het DNA van de liefde. Hoe werkt de relatie van je ouders door op je eigen relatie? Maria (44) wilde graag een kind, haar vriend niet. Dus besloot ze een co-ouder te zoeken, met wie ze een dochter kreeg.

“In zomervakanties ging vroeger bijna iedereen naar Frankrijk, wij niet. Mijn ouders namen mij en mijn broer mee naar Scandinavië. Om wild te kamperen, in Noorwegen en Zweden, wel vijf of zes weken lang. Af en toe stonden we op een camping, daar draaiden we een was en dan trokken we weer verder, soms tot aan de Noordkaap toe. Ik vond het heerlijk.

Alleen al door die vakanties heb ik op jonge leeftijd onbewust sterk meegekregen dat je de dingen nooit zo hoeft te doen als anderen. Dat was vooral de invloed van mijn vader. Hij is niet uitgesproken links of rechts, maar wel liberaal. Hij gelooft in het individu. Eigen keuzes. Vrijheid.

Mijn moeder was minder uitgesproken, maar wel open minded. Dat komt door haar progressieve opvoeding. Mijn opa en oma aten vegetarisch, waren lid van de blauwe knoop – ze rookten en dronken niet – en woonden jarenlang ongetrouwd samen. In hun tijd bijzonder.

Mijn moeder vond het niet erg om op een ladder te staan

Omdat mijn vader bij de marine werkte, was hij bijna nooit thuis. Hij zat vaak op zee. Mijn moeder was dus behoorlijk zelfstandig. Ze regelde alles, schilderde het huis en vond het niet erg om op een ladder te staan. Bij onze vriendelijke, burgerlijke buren was dat mannenwerk.

Toen ik elf was, zijn mijn ouders gescheiden. Voor de tweede keer. Ze waren voor mijn geboorte al uit elkaar gegaan, maar hertrouwd. Mijn broer komt uit hun eerste huwelijk, ik uit het tweede. Ook al had mijn vader een nieuwe vriendin, ze bleven met elkaar omgaan. Ze kwamen gewoon nog bij elkaar over de vloer; zo’n band heb ik zelf ook met mijn ex’en. We zijn jaren later zelfs nog met z’n vieren op vakantie geweest. Ja, ze deden de dingen op hun manier.

Toen ik 35 was kreeg ik iets met Karst, hij was ooit mijn baas bij een milieuorganisatie waar ik had gewerkt. Ik kende hem al jaren, maar had al die tijd andere relaties. Hij is heel stabiel. En hij weet wat hij wil. Zoals: wel een relatie, maar geen kind. Daar hadden we het al snel over. Hij zei: ik werk veel en ga in mijn vrije tijd graag naar voetbal of metalconcerten, ik wil gewoon niet volledig verantwoordelijk zijn voor een kind.

Jij wilt geen kind, prima. Dan zoek ik er een vader bij

Omdat vorige relaties nogal moeizaam verliepen, had ik me al wel eens verdiept in ‘Meer dan gewenst’. Dat is een platform waar homo’s en lesbiennes met een kinderwens elkaar vinden en ook singles zoeken naar een co-ouder. Ik zei tegen Karst: prima, jij wilt geen kind, ik wel, dan kan ik een andere vader erbij zoeken. Dat idee is gegroeid.

Mijn ouders reageerden verbaasd en stelden vragen, maar zeiden al snel: als jij denkt dat het zo goed is, dan moet je het zo doen. Ik voelde me gesteund. Ze veroordeelden de keuze van Karst niet.

Ik ben die vader gaan zoeken. Ik reageerde op twee oproepen, waaronder die van Marius. Met hem ben ik gaan ‘daten’. Normaal heb je het dan niet over kinderen, wij wel; ik zocht geen relatie, maar een goede vader. Mijn criteria: hij moest niet te materialistisch zijn en niet rechts. Ik zei niet: je moet ook vegetariër zijn, je mag nooit vliegen, et cetera. Dat is niet realistisch.

We ontmoetten elkaar in een café. De eerste indruk was ok. Hij had mooie bruine ogen. Maar ik was niet de enige die had gereageerd. Toch koos hij mij. Ik ben mee geweest naar zijn moeder en een wat vrienden, hij ontmoette Karst en een vriendin van mij. Het klikte. Over de opvoeding waren we het behoorlijk eens. Hij bleek heel ruimdenkend.

Op papier is vastgelegd: partners gaan niet over de opvoeding

Een week voor de bevalling ging ik twijfelen. Voor het eerst dacht ik: heb ik er wel goed aan gedaan om voor Marius te kiezen? Samen een kind krijgen is zo iets groots. Ik denk dat die twijfel vooral door de hormonen kwam. Ik had thuis willen bevallen. Ik wist precies hoe: Karst zou er aan het begin bij zijn, Marius aan het eind. Het liep anders, ik moest naar het ziekenhuis. Beiden waren er de hele tijd bij. Kira werd geboren met twee mannen langs het bed.

Ik heb het getroffen. Mijn relatie met Karst is heel steady. We hebben een vorm gekozen die bij ons past. Hij woont op tien minuten fietsen, in een woongroep, ik heb mijn eigen hut. We zijn vaak samen. Soms met Kira, soms zonder haar.

Marius en ik zijn allebei vijftig procent co-ouder. Kira is op maandag en dinsdag bij hem, op woensdag en donderdag bij mij. Weekenden wisselen we af. De twijfel die ik even had, is nooit meer teruggekomen. Het gaat goed. Ook hij heeft nu een vriend. Op papier is vastgelegd: partners gaan niet over de opvoeding.

Mijn vader is trots op zijn kleinkind. Tegen anderen zegt hij: ‘Dat heeft Maria zo bedacht’. Ik weet dat hij ondertussen denkt: en dat was een heel goed idee.”

De namen in deze tekst zijn gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.