Moeder & zoonChantal Heijnen en Lou
Magisch, hoe je telkens weer wordt verrast door nieuwe dingen
We lopen samen op Times Square langs grote etalages. Lou komt hier, ondanks de drukte, graag om te kijken naar alle beeldschermen en sprankelende lichtjes. Ik wijs hem op de prachtige reflecties in de ramen. Hij pakt zijn camera, klikt één keer en is tevreden met het resultaat.
Mensen rechtstreeks fotograferen durft hij niet, zegt hij tegen me. “Dat vind ik echt te spannend.” Maar hij vindt het wel heel leuk dat hij via een weerspiegeling toch een portret heeft gemaakt. Van een zekere Stefan, die blijkt te werken bij AT&T, een Amerikaans telecombedrijf.
Als we thuis nog eens rustig naar het beeld kijken, lacht hij verbaasd: “Heeft hij nu vier armen en handen?” Hij noemt het ‘magic’ hoe je telkens weer wordt verrast door nieuwe dingen in het beeld, een liefde die hij deelt met Saul Leiter, een Amerikaanse fotograaf (1923-2013): ‘Ik hou ervan als je niet zeker weet wat je ziet. Als we niet weten waarom we ernaar kijken, ontdekken we opeens iets dat we beginnen te zien. Ik hou van deze verwarring.’
Chantal Heijnen, fotograaf in New York, en haar zoon Lou (7) fotograferen de komende maanden hun leven en elkaar.
