Linda begon aan een seksuele ontdekkingsreis met een collega

Tijdgeest verkent het wel en wee van de liefde: hoe het hart soms nieuwe wegen inslaat. Linda (42) brengt sinds ze gescheiden is al haar fantasieën in de praktijk met een collega. En voelt zich eindelijk vrij.

“Hij was mijn enige puberale uitspatting. Ik was zestien en met deze relatie kon ik keihard tegen de schenen van mijn ouders schoppen. Als tiener had ik ervan gedroomd een kroeg te openen in Nieuw-Zee­land, nooit te trouwen, nooit moeder te worden. Maar ineens had ik een heel degelijk leven met kinderen, een baan, en een man die alles wilde doen zoals ‘het hoort’.

Hij was mijn eerste bedpartner, ik had dus geen andere ervaring, maar ik heb altijd gevoeld: er moet meer zijn dan dit. Nietszeggend, dat is de beste omschrijving voor ons seksleven. Ik wilde dingen uitproberen, kocht seksspeeltjes, en vond dat het wel wat steviger mocht dan dat geaai van hem. Hij wilde er niets van weten, noemde mij grenzeloos. Zelfs als ik mezelf bevredigde, vond hij dat niet goed omdat het zijn zelfvertrouwen aantastte.

Hoe gek het ook klinkt: toen ik op mijn dertigste borstkanker kreeg, was dat mijn redding. Tot dan toe had ik alles maar laten gebeuren. Nu ging ik nadenken wat ik eigenlijk wilde met mijn leven, en ik wist: niet dit. Ik voelde me opgesloten, alsof ik niet mocht zijn wie ik was.”

Door hem kwam het zelfvertrouwen in mijn vrouwenlijf terug

“Na de scheiding ontmoette ik Marco, een collega met wie ik veel samenwerkte. Ik vond hem meteen al interessant, maar in het begin dacht ik: afblijven, hij heeft al een relatie. Gaandeweg ontdekte ik dat hij met zijn vrouw meer een broer-zusrelatie had, ze hadden al een paar jaar geen seks meer. We waren heel open tegen elkaar, en hij zei dat hij mij erg spannend vond. Onze gesprekken gingen steeds verder, we vertelden elkaar onze fantasieën en besloten dat we die maar eens in de praktijk moesten brengen – kijken of we onze verwachtingen konden waarmaken.

Ik had steeds een grote mond gehad, maar toen het eenmaal zover was, vond ik het heel eng. Hij ging daar heel voorzichtig mee om. Hij checkte steeds of ik het fijn vond, hij voelde alles feilloos aan. Hij lás me, en dat doet hij nog steeds.

We experimenteren erop los: van gekke standjes tot stevige seks, anaal, met seksspeeltjes, vastgebonden. Soms zijn het lange sessies die de hele avond duren. Dan neemt hij zijn massagetafel mee, en besteedt aandacht aan ieder plekje van mijn lijf. Door alle operaties bij de kankerbehandeling heb ik in mijn borsten bijna geen gevoel meer. Hij ging op ontdekkingsreis en vond nieuwe erogene zones, zoals mijn staartbotje en de binnenkant van mijn bovenbenen. Door hem leerde ik mijn lichaam opnieuw kennen, en kwam het zelfvertrouwen in mijn vrouwenlijf terug.”

Dat hij een relatie heeft, is voor mij heel veilig

“Ik had gedacht dat het na een paar keer wel voorbij zou zijn, maar we zijn nu zeven jaar verder en het voelt nog steeds als nieuw. Dat hij een relatie heeft, is voor mij heel veilig: ik weet dat hij hier nooit met zijn koffers op de stoep zal staan.

Toch zijn we meer dan friends with benefits, want er zit wel degelijk liefde bij. Ik geloof niet dat er een naam is voor wat wij hebben. Ik deel alles met hem, en hij met mij, de leuke dingen, de zorgen, hij is mijn sparring partner, hij is mijn beste vriend.

Ik weet niet of het ook zo zou zijn als we een ‘relatie’ zouden hebben. Nu hebben we geen verwachtingen: als ik hem bel en hij neemt niet op, dan heeft hij wat anders te doen. Klaar. Als we een relatie zouden hebben, zou ik er misschien van balen dat hij niet opneemt. Op dit moment is hij op vakantie met zijn vrouw, dat raakt mij helemaal niet.

Ik ken z’n vrouw ook. Ze heeft wel een idee van wat er gaande is tussen ons, maar ze heeft gezegd dat ze er niks over wil weten.”

Ik ben alleen maar nooit eenzaam

“Het idee van een relatie beangstigt me, want ik ben veel te gehecht aan het leven dat ik zelf heb opgebouwd. Ik heb mijn eigen huis gekocht, ik heb het precies naar mijn wensen ingericht. Ik dop mijn eigen boontjes. Marco bracht mij vrijheid. Ik kan alles tegen hem zeggen, we mogen alles uitproberen, ik kan nee zeggen als ik niet wil, ja als het heerlijk is, en ik hoef geen verantwoording af te leggen. Ik heb ’s avonds geen arm om me heen van een man. Die mogelijkheid heb ik zestien jaar gehad, en toen was ik eenzaam. Nu ben ik alleen, maar nooit eenzaam.”

De namen in dit artikel zijn om privacyredenen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de hoofdredactie.