Je kunt maar beter gewoon thuisblijven en een boek lezen

De school van mijn dochter organiseerde voor de ouders een rondleiding door Carthago, ooit een machtige havenstad tot ze door de Romeinen met de grond gelijk werd gemaakt.

Ik was de enige vader die mee was. De rest van de groep bestond uit moeders.

Ik keek erg uit naar de tour, want mijn kennis over de stad beperkte zich grotendeels tot wat ik me nog van school herinnerde. Als ik in de finale van De slimste mens had gezeten en er was me gevraagd: wat weet je over Carthago?, dan zou ik antwoorden: ‘Hannibal, olifanten, Dido en Aeneas, Purcell, verwoest, zout, Cato. Ceterum delendam… eh… Overigens ben ik van mening dat Carthago vernietigd moet worden. Stop.’

Weinig bombarie

Alle opgravingen bevinden zich vlak bij ons huis. Maar omdat ze met weinig bombarie gepresenteerd worden, vallen ze niet zo op. Als ik voor een stoplicht wacht en ik tuur een beetje om me heen, valt mijn oog vaak op een stel pilaren of andere restanten uit het oude Carthago.

Onze gids herinnerde me helaas een beetje aan mijn tennisleraar in Jeruzalem. Die stond tijdens de les altijd te flirten met speelsters op de aangrenzende baan.

Nu wilde ik graag meer over Carthago weten, terwijl de gids twintig vrouwen aan het lachen probeerde te krijgen.

Bijna aan het einde van de tour kwamen we bij een arena, waar in de Romeinse tijd (mannelijke) strijders het duel met elkaar aangingen. Ik voelde al aan mijn water dat er iets ging gebeuren waar ik geen zin in had.

De gids nam de houding aan van een bokser

‘En dan nu: een gevecht! Normaal gesproken vraag ik of er vrijwilligers zijn, maar ­omdat er nu maar één andere man is…’ De gids nam de houding aan van een bokser en keek naar mij. Zeer contrecoeur zette ik een stap naar voren. Ik was eventueel wel bereid om leuk mee te doen, maar ik denk niet dat ik dat uitstraalde.

De gids sloeg me lachend op mijn schouder en we liepen weer verder.

Goed, veel wijzer was ik door deze rondleiding niet geworden. Toevallig kreeg ik vlak daarna de roman Roofkunst van Ruurd Halbertsma in handen. Noch het omslag noch de achterflaptekst verraadde dat het boek vol staat met interessante informatie over Carthago en trouwens ook over roofkunst en MeToo-problematiek op een universiteit.

Carthago werd herontdekt door een Nederlander

Zo leerde ik dat Carthago in de negentiende eeuw is herontdekt door een Nederlander: Jean-Emile Humbert. Hij kwam als ingenieur naar Tunis om een haven aan te leggen en stuitte op restanten die het bewijs vormden voor de ligging van de mythische stad.

Ook weet ik nu dat de heuvel waarop wij wonen als laatste schuilplaats diende voor de belegerde Carthagers. Ze gooiden kokende olie naar beneden om de Romeinen tegen te houden.

Zo zie je maar weer: je kunt maar het beste gewoon thuisblijven en een boek lezen.