Ik wist dus niet dat druivensap extreem laxerend is

Op mijn volkstuin staat een huisje. Het zal net twintig vierkante meter zijn. Er past een tweepersoonsbed in, een ­koelkast, een gasfornuis, een ­tafeltje en een bank. Dat huisje – en niet de tuin – was ooit de ­reden dat ik aan volkstuinieren ben begonnen. Bij eerste bezichtiging waren de binnenmuren groen uitgeslagen en zakte ik door de vloer. Maar het had ook openslaande deuren en een ­buitendouche. Maar wat maakte dat ik op slag verliefd werd op dit tiny house avant la lettre was de druif. De ranken groeien langs de dakrand, als een groene kroon.

Die druif is nog altijd een van de pronkstukken van mijn tuin. En het leuke is: je hoeft er helemaal niks voor te doen. Nou ja, een beetje snoeien elk jaar, maar dat is het dan wel. De plant moet het overigens wel vooral van zijn uiterlijk hebben. Hij produceert volop druiven, daar niet van, maar lekker zijn die zelden. Het zal wel iets met de ­weinig ideale terroir van doen hebben. De zompige veengrond van onze volkstuin­vereniging biedt nou niet direct de ­omstandigheden waarin een druivenplant floreert.

Het eerste jaar dat ik de tuin had, maakte ik sap van mijn druivenoogst. Het werd een stroperig, zuur brouwsel. Niet te ­drinken. Misschien had ik het te lang laten ­inkoken. Maar waarschijnlijker lag de oorzaak toch bij dat terroir. Ik gaf het sap maken op en liet de druiven voortaan aan de vogeltjes. Dat zorgt in september altijd voor ­gezellig gekwetter, maar ook voor een hoop rotzooi. Soms lijkt het alsof ik iemand op mijn terras heb vermoord.

Met het warme weer deze zomer was de oogst rijker dan ooit en bovendien smaakten de druiven heerlijk zoet. Vandaar dat ik deze week een nieuwe poging deed druivensap te maken. Met het plukken van de druiven, het steriliseren van de flessen, het koken, zeven en filteren van het sap was ik een hele dag bezig. Maar het resultaat was dit keer verbluffend. Van twee emmers druiven hield ik vijf flessen sap over. De drank had een fraaie, diep paars-rode kleur met een friszoete afdronk. Trots plaatste ik een paar foto’s van mijn inspanningen op Instagram. De wow’s en duimpjes omhoog waren niet van de lucht.

Een week lang, dronk ik elke dag een paar glazen. Toen werd ik een beetje hyper, alsof ik te veel koffie had gedronken. Onderzoek wees uit dat een glas druivensap anderhalf keer meer suiker bevat dan een glas cola.

En er viel me nog iets anders op.

Iemand plaatste bij mijn instagrambericht de opmerking: ‘Druivensap is extreem laxerend, maar dat wist je waarschijnlijk al’.

Dat wist ik niet, maar ik moest dus wel verdacht vaak naar de wc.

De rest van het spul heb ik maar direct door het toilet gespoeld.

Jeroen van Bergeijk is journalist en heeft een volkstuin.