‘Ik ben wel een jaloers typetje maar ik check haar telefoon niet ofzo’

Hoe begon het?

“Vijf jaar geleden ontmoette ik Jacky bij een meertje waar we allebei aan het zwemmen waren, ik was met een vriend, zij met een vriendin. Ze was niet mijn type, zij had nog een beugel, ik ook, en we hadden totaal geen interesse in elkaar, niks, nul. Twee jaar geleden kwamen we elkaar weer tegen bij het restaurant waar ik al een half jaar in de bediening werkte en zij net was aangenomen. Ik herkende haar meteen. Ze was een stuk mooier geworden: grote bruine ogen, leuke glimlach vooral, sportief figuur en donkerbruin haar net onder haar schouders, maar als er veel zon is wordt het bruinrossig.

Zij had toen nog een vriendje, ik een vriendin, maar na het werk fietsten we vaak samen naar huis. Onze beide relaties gingen allebei ongeveer op hetzelfde moment uit en daar hadden we het veel over. We trokken steeds meer met elkaar op, als goede vrienden. Ze gaf mij af en toe wiskundebijles, maar ze kwam steeds vaker gewoon voor de gezelligheid langs. Ik had niet echt in mijn hoofd dat het een relatie zou kunnen worden, het was meer lust, ze zag er heel goed uit. Maar hoe meer we met elkaar optrokken, hoe belangrijker haar innerlijk werd en ze bleek eigenlijk veel meer mijn type dan ik dacht: echt lief, actief, ondernemend, zorgzaam, niet te jaloers, houdt van leuke dingen doen en zegt wat ze denkt.

“Ik zoende haar en het was anders dan met andere meisjes”

Op oudejaarsavond hadden we afgesproken om aan het begin van de avond samen bij mij thuis nog een filmpje te kijken. Die avond zoenden we voor het eerst. Ik zoende haar en het was echt anders dan met andere meisjes. Ik wist vanaf dat moment wel dat ik meer voor haar voelde, ik kon gewoon mezelf zijn en alles tussen ons voelde zo open en makkelijk. Het voelde als een nieuw hoofdstuk. Daarna is zij weggegaan en ben ik met vrienden uit geweest. Een paar uur later appte ik haar dat ik om zes uur ’s ochtends thuis zou komen van het uitgaan en of ze gezellig naar mij toe wilde komen. Oké is goed, appte ze terug, en ze stond om zes uur voor mijn deur.

Het mooie was dat mijn ouders en ik in die tijd van kamer wisselden en omdat mijn kamer werd klaargemaakt voor hen, sliepen ze eventjes bij mij op de kamer. Tussen mijn bed en de hunne stond wel een klein muurtje, een kast, dus je zag elkaar niet maar je hoorde wel alles, dat was een beetje ongemakkelijk. Gelukkig gingen zij al snel uit bed en vertrokken naar beneden om te ontbijten; wij hebben toen alleen gezoend en geknuffeld.

Volgens mij zijn we na twee of drie weken voor het eerst met elkaar naar bed geweest, dat was gelijk ook heel relaxt. We schaamden ons niet, deden niet moeilijk, het was niet ongemakkelijk of raar: het meisje dat ik leuk vind, dat meisje is ze overal en altijd. Ik denk dat er wel een maand voorbij is gegaan voordat we aan elkaar vroegen hoe we er qua relatie in stonden en toen hebben we de begindatum bepaald: 31 december.”

Hoe is het nu?

“Ik ben niet zo van ‘nu zijn we twee weken, drie weken, een maand, een half jaar samen’ en Jacky ook niet. Dat klinkt alsof het een prestatie is dat je het een maand langer met elkaar hebt uitgehouden. We zien elkaar wel echt zitten voor later, dus we hebben geen einddoel; je gaat geen maanden lopen tellen als je toch denkt: we blijven voor altijd bij elkaar. Mijn ouders hebben nooit moeilijk gedaan over bij elkaar blijven slapen, maar haar ouders waren daar in het begin wel ietsje strenger in.

Intussen hebben we anderhalf jaar met elkaar en bepalen we zelf hoe we het slapen verdelen. Haar huis is mijn tweede huis en mijn huis haar tweede huis. We slapen nu zo’n vier dagen per week bij elkaar en als we niet bij elkaar slapen vind ik dat wel moeilijk, vooral in de winter, als het heel koud is. Het samen wakker worden vind ik het gezelligst, samen ontbijten, af en toe kijken we ’s ochtends nog een filmpje samen.”

“Ik ben best wel een jaloers typetje maar de laatste tijd lukt het me wel om dat weg te stoppen. Ik kan heel direct zijn en vragen wat ze gaat doen en met wie, zeker als het om nieuwe mensen gaat, maar ik check haar telefoon of haar accounts ofzo niet. De laatste tijd gaat het beter, het vertrouwen bouwt zich steeds verder op.

Soms zijn we allebei heel druk en dan missen we elkaar. Als een van ons dan niet zegt wat diegene dwarszit en het opkropt, ontstaan er weleens irritaties maar dat praten we dan uit. Echt ruzie maken we eigenlijk niet. Zij is soms zo druk dat ze ‘op’ is, maar ze vindt het dan alsnog moeilijk om nee te zeggen en mensen teleur te stellen, ik plan soms iets zonder dat eerst met haar te overleggen.

‘We hebben het ook al over kinderen, het is Jacky’s hobby om babynamen te verzinnen’

We hebben zeker plannen om samen te gaan wonen, maar financieel is dat voor ons nu echt niet te doen. Ik heb net een half jaar mijn rijbewijs, en ik mag wel in de Tesla van mijn vader rijden maar ik wil toch graag mijn eigen auto kopen. Verder heb ik nog twee jaar mbo-techniek te gaan en wil daarna nog een vierjarige hbo-opleiding doen. Maar zo lang bij onze ouders blijven wonen, willen we ook eigenlijk niet.

Over vier jaar zien we onszelf wel iets huren. Een tijdje geleden hebben Jacky en ik koophuizen gekeken om te kijken wat we dat allebei leuk zouden vinden en om een idee te krijgen hoe ons ideale huis er ongeveer uit ziet. Ik hou van heel strak en zij houdt van cozy, met veel spulletjes, maar we hebben wel al huizen gezien die we allebei mooi vinden: strak, met hout en heel veel planten in de woonkamer.

We hebben het ook al over kinderen gehad, het is Jacky’s hobby om babynamen te verzinnen. Eerst wilde ze kinderen op haar twintigste of tweeëntwintigste, maar daar komt ze nu die leeftijd dichterbij komt een beetje op terug. Ik ga het niet plannen, maar ik wil niet hoeven stressen om de maand door te komen: ik wil een huis, een goede auto en een steady baan zodat ik kan zorgen dat het goedkomt.”

Boris en Jacky wonen allebei nog thuis, hij in Rotterdam, zij in Schiedam. De namen van Boris en Jacky zijn gefingeerd vanwege hun privacy. De echte namen zijn bekend bij de hoofdredactie.