Hoelang gaat dit duren? Geef mij een einddatum

Honderdnegen jaar geleden zette Roald Amundsen als eerste voet op de Zuidpool. Als eerste mens moet ik zeggen, vele pinguïns en pelsrobben gingen hem voor. Thuis in Noorwegen was hij aan de kou gewend geraakt door ook hartje winter met het raam open te slapen, boven op de dekens en enkel gekleed in onderbroek. Dat laatste verzin ik erbij, maar mogelijk is het zo gegaan.

Zelf slaap ik (maar dan wel in m’n pyjama) ook het hele jaar door met het raam open. Dat is niet vanwege een ontdekkingsreis, maar omdat ik dan vanuit mijn bed in het donker kan luisteren naar de buren die op hun balkon met elkaar kletsen terwijl ze een sigaret roken. Vroeger hoorde ik ze nooit, maar in tijden van corona ga ik steeds vroeger mijn mandje in en nu hoor ik ze wel. Ik kan niet verstaan wat ze zeggen, waar het om gaat is dat ze er zijn. Luisteren naar hun gemurmel maakt me rustig.

Dat is nodig want door het virus voel ik me onrustiger dan ooit. Waar normaal gesproken honderd gedachten per seconde door mijn hoofd schieten, zijn dat er nu duizend. Het is niet dat ik bang ben om besmet te raken, want als dat zo is, dan is het zo – een redenering waar geen speld tussen te krijgen is. Wat ik ondraaglijk vind is dat er geen eindpunt is, geen stip aan de horizon. Er worden data genoemd, maar dat zijn geen einddata. De premier zegt dat we samen sterk moeten staan, maar hij zegt niet voor hoelang. Bovendien zou de crisis kunnen verergeren, reden waarom ik tegen mijzelf blijf zeggen, als een quizmaster tegen een kandidaat: “Er kan nog van alles gebeuren!”

Roald Amundsen won de race naar de Zuidpool van een groep Britten, die pas een week later op de plaats van bestemming arriveerde. Ze staarden ontredderd naar de daar geplante Noorse vlag en verdwaalden op de terugweg. Een van hen, kapitein Law­rence Oates, was stervende en wilde de rest niet ophouden. Terwijl ze in hun tent voor een sneeuwstorm schuilden, stond hij op en zei: “I am just going outside and may be some time”. Hoelang some time ging duren vertelde hij niet. Als ik erbij was geweest zou ik ’m pas naar buiten hebben laten gaan als hij een einddatum had genoemd.

Lieg desnoods, goede vriend, maar geef me iets om naar uit te kijken.

Schrijver en dichter Erik Jan Harmens over de prikkels die het druk maken in zijn hoofd.