Het coronavirus heeft een volk van thuisklussers geschapen

Op Tweede Paasdag – het was fris en winderig – kwam een beeld voorbij van het voorterrein bij de Hornbach in Kerkrade. Daar had zich een lange rij gevormd van wachtende klanten; ze stonden opgesteld in een slang, zoals je die kent van grote drukte voor de security check op Schiphol.

Ik weet niet of die slang zich spontaan heeft gevormd – op Schiphol worden daartoe looppaden ingericht met afscheidingen – maar het zag er rustig en gedisciplineerd uit, met inacht­neming van de voorgeschreven anderhalve meter afstand.

De intelligente lockdown in optima forma. Of toch niet helemaal? Er viel natuurlijk wel een vraag bij te stellen.

Deze bijvoorbeeld.

Stel, ik wilde graag naar de Hornbach. Er was daar iets dat ik voor mijn directe geluk op die Tweede Paasdag nodig had. Wat zou dat dan kunnen zijn? Misschien een keuze uit de volgende artikelen:

Doosje galvanisch verzinkte carrosserieringen – 50 stuks.

Twee plankdragers van gepolijst aluminium.

Een chromen garderobe-stang.

Kozijnankers en isolatiepluggen.

Een roestvrijstalen brandweer-karabijnhaak.

Een tube gipsplaatvuller.

Een emmer powerdek.

Een verloopnippel M22 B1x3/4.

Een valpijpmanchet voor halfhoog reservoir.

Een universele afdichtingsring.

Een toiletblokhoudermodule voor handmatige geurafzuiging.

Een acquariumthermometer met zuignap.

Doosje vernikkelde vervangogen – 100 stuks.

Een zelfklevend overgangsprofiel.

Rol dubbelzijdig tapijttape.

Klein grut voor veel te grote karren.

Misschien is dit een verkeerde lijst, maar als ik dan toch de aandrang zou voelen om op die Tweede Paasdag dat valpijpmanchet te bemachtigen, zou ik dan niet – alleen al bij de aanblik van dat voorterrein – rechtsomkeert hebben gemaakt?

Anderzijds: het land is in een grote wachtkamer veranderd, een wachten op een nieuw normaal, op een tijd na het virus, het liefst zonder kennismaking, op een toekomst, nabij of ver.

Waarom zou je bij al dat wachten dan niet aansluiten in een nette wachtrij met lotgenoten die op zoek zijn naar een emmer powerdek of een zelfklevend overgangsprofiel? Er is geen haast, er is alleen maar tijd (en iets te weinig ruimte).

Je maakt in zo’n rij nog een praatje, over ringen, nippels en vullers en dat je misschien beter in de rij voor de Praxis had kunnen staan of de Gamma, of nog beter: Beter Bed (het is Tweede Paasdag); dan had je nog alle bedden kunnen proberen, of nee, beter van niet.

Het coronavirus heeft een volk van thuisklussers geschapen, met heel eigen noden. Er zijn klachten over een schuurmachinepandemie. Men zaagt, men timmert, men boort en schroeft. Er staan files in de milieustraten.

Naast die van de thuisklussers is het gilde van de tuinlieden opgestaan, met eigen rijen en artikellijsten. Zie ze gehurkt met stramme knieën in hun voortuinen, vergeet-me-nietjes aanziend voor onkruid of hun azalea’s begietend aan balkonranden, wachtend op bloei, op zomer, op alles.

Met het oog van een antropoloog en de pen van een dichter doet Wim Boevink dagelijks verslag over de grote en kleine wereld om hem heen. Abonneer je op zijn column in onze mobiele app en lees hem als eerste.