Een maand in de bosjes voor een foto van Doris Day

Hij noemde zijn foto’s ‘portretten zonder afspraak’. Zijn onderwerpen – filmsterren en andere bekendheden – zagen dat vaak anders. Ze verscholen zich achter hoeden en paraplu’s, renden weg, of timmerden hem op zijn gezicht. Maar niets kon Ron Galella stoppen. En nu de jaren hebben geknaagd aan de beroemdheid van veel van zijn vijanden, en in het smartphone-tijdperk niemand meer opkijkt van een in het wild gefotografeerde filmster, worden zijn foto’s bijzonder gevonden en hangen ze in musea en in de huizen van rijke verzamelaars.

Het sterrendom stond als een fee aan zijn wieg: als derde zoon in een Italiaans gezin in Brooklyn in New York kreeg hij zijn naam toebedeeld door zijn moeder, en zij noemde hem naar een Hollywood-beroemdheid: acteur Ronald Colman.

Hij had na de middelbare school kunnen doorstuderen, maar koos voor de luchtmacht. Het was 1951, Amerikaanse troepen vochten in Korea, maar Galella werd op een afdeling gezet die camera’s repareerde. Hij nam er fotografielessen bij – met een camera rondlopen leek hem een goede manier om meisjes aan de haak te slaan. Na zijn demobilisatie studeerde hij met een militaire beurs aan een kunstacademie.

Met fotograferen bleek je geld te kunnen verdienen. Zijn eerste baantje was het vastleggen van ontmoetingen van klanten in een warenhuis met de Kerstman.

Een van de eerste paparazzi

Maar je kon echt van de camera leven, merkte hij, als je naar filmpremières ging en foto’s maakte van de acteurs en andere beroemdheden daar. Ze werden grif gekocht door de tijdschriften, zoals National Enquirer. En waarom zou je die sterren dan alleen op de rode loper fotograferen? Galella werd een van de eerste paparazzi, en zeker de bekendste.

Om een goede foto te krijgen van zijn uitverkoren doelwit ging hij tot het uiterste. Hij zat in 1971 een maand in de bosjes bij het zwembad van actrice Doris Day voordat hij haar ‘scoorde’ in een bikini. Eerder al, in 1969, had hij zich een weekend laten opsluiten in een magazijn van de Britse douane, dat van ratten vergeven bleek te zijn, om goed uitzicht te hebben op de boot van acteurskoppel Elizabeth Taylor en Richard Burton, kibbelend tijdens hun ontbijt.

Burton nam later wraak. Zijn mensen snapten Galella in 1971, op de loer liggend in een hotel in Mexico. Hij werd ruw onder handen genomen – het kostte hem een tand – en belandde daarna in een politiecel. Maar dat was nog niets vergeleken bij de hijs die hij in 1973 van Marlon Brando kreeg met een gebroken kaak en vijf tanden minder als resultaat. Hij klaagde Brando aan en schikte voor 40.000 dollar – in geld van nu een kwart miljoen.

Obsessie met Jacky Onassis

Maar al die conflicten – en de vaak expressieve foto’s die eruit voorkwamen – vielen in het niet bij Galella’s obsessie met Jacky Onassis, daarvoor Jacqueline Kennedy. Hij postte vermomd voor haar huis in Manhattan, papte aan met haar huishoudster, drong binnen in restaurants waar ze zat te eten en volgde haar tot in Griekenland.

“Sla zijn camera kapot!”, riep Onassis in 1969 tegen haar Secret Service lijfwachten toen Galella in Central Park uit de bosjes sprong. Tijdens een rechtszaak tegen de fotograaf zei ze later dat haar zoontje John jr. van schrik bijna op zijn fietsje tussen de auto’s was beland.

In die civiele procedure, in 1972, vertelde ze dat hij haar leven vergalde. Galella werd gesommeerd minstens 7,5 meter van haar vandaan te blijven. Hij hield zich daar volgens haar niet aan, en in 1981 kreeg ze eindelijk rust: een rechter beloofde Galella een hoge boete en zes jaar cel als hij ooit nog één foto van Onassis zou maken.

Maar spijt had hij niet. Ergens was Jackie Onassis zijn vriendin, vond hij, en stiekem vond ze de aandacht best fijn.

Het proces deed zijn reputatie, en die van paparazzi in het algemeen, geen goed. Maar dat stond los van de waardering voor zijn foto’s: die nam gestaag toe. Zijn allermooiste, zeggen de kenners, is ‘Verwaaide Jackie’. Onassis loopt op Madison Avenue en kijkt met iets van een glimlach opzij, recht in de camera. Die foto had Galella niet, zoals meestal, met een van tevoren scherp gestelde camera vanaf zijn borst geschoten, oogcontact zoekend met zijn slachtoffer, maar kijkend door de zoeker, vanuit een taxi. Ze had hem niet herkend.

Ron Galella werd geboren op 10 januari 1931 in New York City en overleed op 30 april 2022 in Montville, New Jersey.