Bluffen tegen Buwalda

Vandaag zitten er tienduizend gedachten in mijn hoofd en die buitelen allemaal over elkaar heen. Het gaat zo snel dat ik er niet een afzonderlijk kan volgen, ik zie alleen maar heel veel bewegingen. Ik moet een hoop doen, maar toch ga ik op bed liggen. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op mijn ademhaling. Ik adem uit en weer in. Uit en weer in. Als ik inadem voel ik mijn borstkas vollopen, adem ik uit dan wordt het weer leeg. Dit helpt een beetje, in plaats van tienduizend over elkaar heen buitelende gedachten heb ik er vijfduizend.

Ik spreek af met een vriend in een café en heb moeite om me op ons gesprek te concentreren. Het ligt niet aan hem, het is een geweldige kerel, maar overal om me heen hoor ik houtblokgeluiden uit telefoons komen, ten teken dat er weer een nieuw whatsappbericht is binnengekomen en het liefst zou ik ze allemaal lezen.

De Steppenwolf

Thuis ben ik uitgeput, ik probeer te lezen, maar na voor de dertigste keer opnieuw aan een hoofdstuk te zijn begonnen geef ik het op. Ik denk aan al de boeken die ik nog moet verstouwen wil ik mezelf ‘belezen’ kunnen noemen, wat ergens nog steeds een levensdoel is. Het is een stapel tot aan de maan, dat is 384.400 kilometer hoog. Gaat het me ooit lukken?

Peter Buwalda vroeg me na een gezamenlijk optreden eens naar mijn lievelingsschrijver en ik zei Hermann Hesse, want daar had ik net ‘De Steppenwolf’ van herlezen. “Hesse..!” verzuchtte hij, waarna hij allemaal andere titels van de Duits-Zwitserse schrijver begon op te noemen. Bij de eerste twee kon ik nog zeggen dat ik die niet gelezen had, maar bij de derde ging dat niet meer, ik had immers net beweerd dat Hesse mijn lievelingsschrijver was. Dus moest ik bluffen, maar Buwalda voert graag echte gesprekken en wilde het dus werkelijk met mij hebben over het conflict tussen geest en leven in ‘Narziss en Goldmund’, terwijl ik dat hele boek nooit gelezen had, dus moest ik me met een smoesje uit de voeten maken. Hij had je door, zei ik tegen mezelf terwijl ik het theater via de achteruitgang verliet. Buwalda had je door.

Toen ik weer thuis was kon ik alleen nog maar ‘The Fresh Prince of Bel-Air’ kijken en daarna bedenken wat ik had kunnen doen in de tijd die ik zojuist had verkwist.

Schrijver en dichter Erik Jan Harmens over de prikkels die het druk maken in zijn hoofd.