Alsof de slager aan je kind een plakje tofu uitdeelt

Het is Dry January. Een aantal mensen laat een maand lang de drank staan, ieder om z’n eigen redenen, variërend van wat bewuster omgaan met alcohol tot toch eens checken of stoppen met drinken wel of niet tot trillende handjes leidt.

Als ik ‘Dry January’ google is het eerste zoekresultaat ikpas.nl en het tweede de website van Gall & Gall. Een slijter die onthouding aanprijst, het is alsof de slager aan je kind vraagt: “En wil jij misschien een lekker plakje tofu?” Daarbij komt dat ik die merknaam, Gall & Gall, blijf associëren met wat er na een avondje stappen nog uit je keelgat komt als je er alles al hebt uitgekotst.

‘Hou je wel van een borreltje, maar wil je het na de feestdagen even wat rustiger aan doen, dan is Dry January misschien wel wat voor jou’, luidt de tekst op de website, waarbij ik de nadruk voel op dat woord ‘even’. Ik bedenk dat het natuurlijk niet in het belang van Gall & Gall is als mensen het blijvend ‘wat rustiger aan doen’ met drank, maar een maand is te doen. Bovendien adverteren ze met een uitgebreid assortiment alcoholvrije bieren en wijnen, dus rinkelt de kassa alsnog.

Als ‘even’ voorbij is

Hooghoudt heeft intussen een alcoholvrije jenever op de markt gebracht: ‘Hooghoudt Zero Zero 24 is een ode aan de momenten waarop alcohol even geen plaats heeft aan tafel.’ Los van dat deze tekst onbegrijpelijk is, valt opnieuw die nadruk op het tijdelijke op: het even niet drinken. Opdat we niet vergeten dat alcohol op de meeste andere momenten wél een plaats heeft aan tafel.

Acht jaar geleden dronk ik nog en roken deed ik ook nog. Ik besloot met het laatste te stoppen, via een therapeut. Die zei dat de kans op slagen groter werd als ik zes maanden niet zou drinken, omdat tabak en alcohol voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden waren. De poging was succesvol, ik heb geen sigaret meer aangeraakt. Na vijf maanden en een week besloot ik echter wel dat het halfjaar erop zat en dronk ik in een café in een mum van tijd acht glazen Duvel leeg.

Daarna werd ik geraakt door een sloopkogel. Even was er voor alcohol geen plaats aan tafel geweest, even had ik het wat rustiger aan gedaan, maar even was voorbij en nu mocht ik weer verder gaan met op de grond vallen, opgeraapt worden, opnieuw ineenzakken als een plumpudding.

Schrijver en dichter Erik Jan Harmens over de prikkels die het druk maken in zijn hoofd. Lees zijn columns hier terug.