De lachende, huilende en knipogende gezichtjes waarmee we elkaar in het dagelijkse digitale verkeer bestoken, hebben een film gekregen. Het idee is niet eens zo slecht. In de smartphone van een jongetje leeft een emoji die anders is dan de hem omringende emoji's. In plaats van een enkele gezichtsuitdrukking heeft Gene er vele. Hij vindt dat vreselijk. Hij wil zijn zoals de anderen. Neem de drol, het zonnetje en het hartje. Die worden gekozen om wie ze zijn. Gene wordt nooit gekozen. Hij is te veelzijdig. En dus ontsnapt hij uit Textopolis waar alle emoji's wonen, en gaat hij in de smartphone op zoek naar een code waarmee hij opnieuw geprogrammeerd kan worden.
Als er een infantiliteitsgrafiek zou bestaan, zou The Emoji Movie wél hoog scoren
Met het avontuur in het binnenste van de smartphone lonkt 'The Emoji Movie' naar 'Inside Out', die heerlijke Pixar-animatie die in het brein van een elfjarig meisje speelde. Haar emoties (vreugde, verdriet) waren in die film karakters die door haar verbeelding en onderbewustzijn reisden. In The Emoji Movie gaat de tocht langs populaire apps als YouTube, Twitter, Spotify en Instagram. Een nogal tamme bedoeling die te veel naar commercie riekt en nooit echt grappig wordt. Daar verandert de stem van Arjen Lubach in de Nederlandse versie niets aan. Als er een infantiliteitsgrafiek zou bestaan, zou The Emoji Movie wél hoog scoren.
