Visquota
Noren bezorgd over overbevissing in Barentszzee door sancties tegen Rusland
Rusland is uit de Internationale Raad voor Zeeonderzoek (Ices) gezet. Dit wetenschappelijk orgaan houdt de vispopulatie in de gaten en adviseert over quota. Noorse experts zijn bang voor de gevolgen: vooral voor het laatste robuuste kabeljauwstand, dat in de Barentszzee zwemt.
Noorwegen, hoewel niet lid, volgt trouw alle sancties die de Europese Unie tegen Rusland afkondigt. Maar het vreest de gevolgen die strafmaatregelen kunnen hebben voor visbestanden in de Barentszzee. Zonder samenwerking tussen Noorwegen en Rusland dreigt overbevissing en het ineenstorten van het kabeljauwbestand.
In de Barentszzee zwemt een kabeljauwbestand dat wordt gezien als het laatste robuuste kabeljauwstand ter wereld – een vis die momenteel onder de merknaam ‘Skrei’ ook in de Nederlandse winkels ligt. Het quotum voor deze soort is dit jaar 708.000 ton. Noorwegen en Rusland, die beide aan de Barentszzee grenzen, verdelen die vangst ongeveer fifty-fifty. Er zwemt trouwens nog veel meer vis rond in de Barentszzee: schelvis, koolvis, zandspiering.
De verdeling van de visvangst gebeurt op basis van aanbevelingen van de International Council for the Exploration of the Sea (Ices), de internationale raad waarin wetenschappers van twintig landen kennis delen en advies uitbrengen voor de visserij in de Noordzee en het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan. Maar vorige week besloot Ices Rusland tijdelijk te schorsen.
Samenwerking als fundament
Wetenschappers van Rusland en Noorwegen werken al sinds de jaren vijftig samen voor het beheer van deze grote visbestanden. In de jaren zeventig ontstond de Noors-Russische Visserijcommissie waarin de twee landen de quota vaststellen en verdelen. Noorwegen beschouwt deze samenwerking als het fundament onder een duurzame visserij in de Barentszzee. Het is ook een samenwerking waarop de politieke temperatuur doorgaans weinig invloed had, omdat de belangen van beide partijen daarvoor te groot zijn.
Directeur Geir Huse van het Noorse instituut voor Zeeonderzoek, die Noorwegen in Ices vertegenwoordigt, stemde na ruggespraak met Oslo ook voor schorsing. “Maar dit is duidelijk een politieke keuze”, zegt hij. “Het wordt lastig voor Ices advies voor quota uit te brengen voor de bestanden in de Barentszzee die wij met Rusland delen, als onze Russische collega’s geen inbreng kunnen geven. Als dit langer duurt, moeten we daar een oplossing voor vinden.”
Ook nog een havenverbod?
Nu de EU tot een havenverbod voor Russische schepen heeft besloten, nemen de problemen niet toe, doordat er een uitzondering is voor voedsel. Van de buitenlandse schepen die in Noors water mogen vissen, brengen Russen veruit het meeste aan land – in 2020 voor zo’n 160 miljoen euro.
Voor de Noorse visindustrie zijn die Russische ladingen overigens niet van heel groot belang, omdat het meest om onbewerkte, bevroren vis gaat. Maar de steden als Tromsø en Kirkenes, ondervinden er wel voordeel van. De bemanning koopt er eten in, net als diesel voor de boten, en laat ook reparaties uitvoeren in de havensteden. Daarmee gaan lokaal tientallen miljoenen Noorse kronen rond, enkele honderdduizenden euro’s.
Russische Mastercard waardeloos
Nadat Mastercard en Visa Rusland uitsloten, werd geld uitgeven in Noorwegen door Russen wel lastiger. Uit angst dat Russische vissers geen inkopen meer konden doen en zouden verhongeren in hun schepen, werd in Tromsø spontaan een actie gevoerd en in korte tijd duizenden euro’s ingezameld.
De gulle gevers waren voornamelijk Noorse vissers. Mogelijk waren zij nog geroerd door het nieuws over een Russische visser die een Noor een enveloppe in zijn handen drukte met 5000 Noorse kronen (500 euro), met de vraag die te storten op het gironummer voor hulp aan oorlogslachtoffers in Oekraïne.
Vissers van beide landen hopen niet dat ze, op hun manier, óók slachtoffer worden. En dat is precies waar de woordvoerder van Norebo, één van de grootste visbedrijven in Rusland, bij de Noorse publieke omroep NRK voor waarschuwt: ‘Noorse en Russische vissers zitten in dezelfde boot en niemand van ons wil die boot verbranden’.
Lees ook:
Waarom het olieboren bij Lofoten geen goed idee is
Plannen voor proefboringen naar olie, op 83 kilometer van de Noorse Lofoten en te midden van koraalriffen, wekken de woede van Noorse natuur- en milieuorganisaties.
